Marg
Vlemmix (1958)
Mijn
Eerste Heilige Communie was in mei 1958. Het missaaltje wat ik van
mijn ouders heb gehad, heb ik nog. Ook een zilveren rozenkransje was
daar bij, dat ligt"ergens", en een zilveren kruisje aan een
kettinkje.
Enkele
weken daarvoor was een van mijn oudere (half)broers getrouwd. Wij waren
daar bij als bruidskinderen en hadden als zusjes allemaal dezelfde jurk,
nylon bloemetjes stof, korte geplooide wijde rok, mooi jurkje.
Dat was voor de middag, voor bij het lof.Voor DE ochtend had ik
dezelfde jurk als het (half)zusje wat mij voor was gegaan. Wit,lange
aangerimpelde rok,strass steentjes als versiering. Een mooie jurk in al
zijn eenvoud, mijn zusje was wat groter maar dat was geen punt, je legde
er als moeder gewoon een opnaad/ koppel naad in, zogenaamd als
versiering, maar de lengte was in ieder geval goed.Dat was gewoon en
normaal in die tijd.Voor het zusje na mij zou het weer indien nodig
aangepast kunnen worden. Dus je moest er zuinig mee omgaan, niet
knoeien met een of ander, en zorgen dat er niets aan kwam!
Als
ik terug kijk zie ik me nog zitten op een stoel in mijn mooie jurk,
opzij van de huiskamerdeur. De tafel was er netjes gedekt, dus er moeten
gasten geweest zijn na de mis.Ik zat als enige in de kamer, te wachten
tot we naar de kerk gingen, en was ziek van de zenuwen! Doodmisselijk,
buikpijn en ellendig. Er was een fikse ruzie aan de gang in huis, ouders
en een van de grotere kinderen. Er werd verwacht dat er hand en
spandiensten verricht zouden worden tijdens de afwezigheid van het
feestvarken en ouders,na mij waren er nog enkele kleuters in
huis, en bewuste puber verdomde het om te doen wat er gevraagd
werd!
Dat
diende dus in geen geval bij tot de feestvreugde.Een foto-tje wat
gemaakt is toen we terug kwamen uit de kerk laat mijn ouders zien met
een strak gezicht, ook toen was er al stress! Mijn mond heb ik netjes
dicht.
Een
tweede foto in het portiekje van het huis laat een kind zien met een
"pipo" grijns over haar gezicht. Lippen op elkaar maar
wel lachen op de foto! Mijn peettante had me duidelijk de instructie
gegeven niet te lachen op de foto als met de lippen op elkaar, want mijn
voortanden waren weg vanwege het wisselen.Ze vond dat geen
gezicht! Toen ze me voor de feestdag deze instructie meegaf voelde
het aan als een zonde waarvan ik niet het besef had deze begaan te
hebben!
Het
was een vermoeiende dag, s'middags was het lof er weer.
Raar
dat er niet meer dan dit in mijn geheugen zit.Weinig feestvreugde, maar
wel opluchting toen de dag achter de rug was.......
Toen
mijn zusje twee jaar eerder haar communie deed stonden er
lange tafels in de tuin, er waren veel mensen, ooms en tantes, er
was een hele groot stuk ijs bezorgd door een man die dat droeg en
vasthield met een hele grote tang. Dat stuk werd in het zinken bad
gelegd in de bijkeuken, en was om eten en drinken koel te houden, en het
was heel mooi weer.
Het
zusje dat drie jaar later de communie deed was een onbezorgder type als
ik was, ze had totaal geen last zenuwen, scheurde toen ze net koud
uit de kerk was de mooie jurk waar wij zo zuinig op moesten zijn. Aan de
ketting van de fiets, er werd zelfs om gelachen!
Ze
mocht in haar nieuwe zachtgele Lof jurkje, met het kleine broertje
naar de fotograaf.Daar werd haar dag vastgelegd.