De Waaghals

 

Ik ken in mijn leven

geen ruimtevrees:

voor torens en daken

een wachtende wees.

 

Met wolken noch wegen

ben ik verwant.

de boog is mijn vader-

en moederland.

 

Ik kijk triomfantelijk

buigend omlaag,

de wind om mijn schouders

een feestlijke vlaag.

 

En soms zie ik wenkend

een goudgele maan

in 't roerloze blauw

van de zomernacht staan.

 

Dan richt ik mij recht

op de rug van de boog

en veer door mijn knieën,

de armen omhoog.

 

Zo wacht ik het sein

Van de koperen gong,

klaar voor de eindloze

dodensprong.

 

Zeeuwe 24-2; Coppens 85 & 86.

TERUG NAAR BEGIN VAN PAGINA