INHOUD VAN WILGEN
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
SPECIAAL
BRABANTS
INTERVIEWS

 


Jeroen van Wilgen - Tot onder de bemoste huid

FOTO: TONY ZEEUWE

De overspelige Vrouw

 

Met de koperen bekkens

Van 't overspel

bedroog zij haar man

en riskeerde de hel.

 

Zij kende de vloek

en de wraak van de Wet,

doch meer nog de drang

naar het heimlijke bed.

 

Want iedere nacht

was een zinderend feest,

een hooglied voor ziel

en voor zinnen geweest.

 

Het volk liep haar na

in het nauw van de straat,

gillend en geil

om haar los gewaad.

 

Men dreef haar de poort uit,

de doem in de hand.

Toen kwam daar zijn vinger

en schreef in het zand.

 

Waar ieder liet vallen

de eerste steen,

bleef zij in verwarring

met hem alleen.

 

Zij keek niet omhoog

doch hoorde een stem:

Eens drijft men ook mij

Uit Jeruzalem.

 

Maanden daarna

in haar leeggehaald huis

weende zij 's nachts

om een man aan het kruis.

 

Dit is de liefde

in opperste staat.

Verrijs met mij

in de dageraad.

 

Zeeuwe 20-2.

TERUG NAAR BEGIN VAN PAGINA