Lombardje
Het
ligt het leven tot 'n streep versmald
een
huizenpijp vol licht, en wit
breed
uitgespannen wasgoed;
'n
opa zit stokdoof op de stoep;
wat
fietsen, 'n bezem, 'n oude hoed,
en
ergens de roep van 'n vrouw;
een
man op 'n schoen en 'n slof;
het
stadsrumoer is veilig uitgesloten,
een
wereldlijk begijnhof
tegen
een hel decor
van
schoorstenen en 'n topje toren;
hier
gaat het stedelijk aspect
in
landelijke rust verloren.