Of
ik hier alsjeblieft geen leuk verhaaltje van wil maken! Nou, goed.
Er valt ook niets te lachen. Ik zal proberen het bij een droge
opsomming van feiten te houden en dan gooi ik er af en toe een
scheutje menselijke emotie met zelfspot doorheen. Dat moet kunnen.
U
herinnert zich nog onze wens om anders te gaan wonen? Wat meer
buiten, veel ruimte, met andere mogelijkheden, en omringd door een
exotische veestapel? Zoals u weet liepen wij in eerdere
berekeningen zelf al dood op onze financiële tekorten en dat was
natuurlijk jammer. Niets aan de hand. Wij wonen gewoon gelukkig op
onze oude vertrouwde stek.
Tot
zich de hypothekenwizz meldt. Het is zijn vak om alles waar u en
ik intuïtief van denken dat het buiten ons bereik ligt, binnen
het bereik te rekenen. Wij hebben wel wat mitsen en maren, maar de
heer X. timmert het hele plaatje naar wens in elkaar. Niet geheel
naadloos, maar op termijn te overzien, dachten wij.
De
boerderij gloort aan de einder, wij bieden – zij loven, wij
bieden opnieuw.
En
dan wordt het verhaal wat warrig. Door omstandigheden raken
afspraken verwisseld. Het verzoek tot een ‘second-opinion’
raakt daardoor naar een later tijdstip, nadat wij het
voorlopig koopcontract tekenen. U voelt het al, dit verhaal zou
geen goed verhaal zijn als alles koek en ei is. Want wat blijkt?
We hebben de glazen donderdagavond nog niet geheven, of de Tweede
financier veegt op vrijdagochtend plan-Eén volledig van tafel.
Het commentaar liegt er niet om: wishful thinking, geen enkele
garantie, onverzekerd en: "Ik zou u met zo’n verhaal niet
eens naar buiten laten lopen!" Zijn berekening, op dezelfde
voorwaarden, ligt vele honderden euro’s hoger. De naden in het
eerste verhaal, worden wijd openstaande kieren, spelonken, gorges,
kloven. Aangeslagen nemen wij contact op met de verkopende
makelaar en geven wij telefonisch openheid van zaken. Wij maken
een afspraak voor maandagochtend.
Wij
zouden het tussenliggende weekend uit gaan waaien aan de Franse
noordkust. Maar daar staat ons hoofd helemaal niet meer naar. We
hebben het gevoel dat we iets moeten doen. Wij vinden iemand in
Apeldoorn bereid om opnieuw en voor alle zekerheid, deugdelijk te
berekenen hoe groot onze beperking wel niet is. Nummer Drie levert
ons die zaterdag een kostenplaatje dat er ook niet om liegt. Al
overwegen we nog even of het, hoewel heel ver boven ons budget en
in jarenlange benauwdheid levend, acceptabel is. Op zichzelf al
klinkklare onzin natuurlijk, maar zo verlegt een mens zijn
grenzen. Dat wilde ik u even meegeven.
Na
een consult van twee uur blijkt, bij kostenvergelijking tussen de
ene maatschappij en de andere, nummer Drie ‘de kosten koper’
in de berekening v e r g e t e n te zijn.
Einde
verhaal…
Niet
helemaal… Wij hebben namelijk wel een voorlopig koopcontract
getekend, met ontbindende voorwaarden van financiering. Om
objectief te kunnen aantonen dat wij op geen enkele wijze in staat
zijn deze nachtmerrie (inmiddels) te bekostigen, maken wij op
voorstel van de verkopende makelaar een afspraak bij een door hem
aangewezen bank. Dames en heren, die komt op maandagmiddag in drie
kwartier tot de eenvoudige slotsom dat wij de haalbare kaarten
niet in handen hebben. Op geen enkele manier en in de verste verte
niet. Wij zijn de jokers! Wij melden ons vol berouw en vervuld van
schaamte met gebogen hoofden bij de verkopende partij die ons
ontslaat van onze niet na te kunnen komen verplichtingen. Eenmaal
buiten, halen wij dankbaar diep adem…
"Fokke
en Sukke" prijken die avond, 21 oktober, op de achterpagina
van de krant.
Het
is een cartoon; Fokke en Sukke hadden het altijd zo gezellig
samen.
Fokke
hangt in een strop te bengelen. Papieren dwarrelen over de vloer.
Sukke komt vrolijk binnen met de vraag: "En? Hoe is het
rendement van onze beleggingshypotheek?"
Kijk,
dàt gevoel – daar zijn wij vanaf, al voor we er werkelijk aan
begonnen zijn.
Wij
verwijten niemand iets, iedereen heeft zijn best gedaan.
Wij
zijn de Mutsen, de Dozen, Domme Naïeve geFopte Sukkels van
Verhuisdozen.
Kent
u deze; van die mensen die op een boerderij gingen wonen? Nou? Die
gingen niet. Gelukkig… en: proost dan maar. |