Het
hele boek uit.
Voor
u is het misschien niets uitzonderlijks, maar voor mij is het zo
langzamerhand een waar wonder. Hebt u dat ook wel, dat u bij het
vastpakken van de band al weet: dit is er zo-een, deze gaat meteen
door het netvlies, rechtstreeks de hersenen in? En wilt u dan
weten wat ik ermee doe? Ik leg zo-eentje weg. Even weg. En dat kan
ook wel langer dan ‘even’ duren. Om meer lust te krijgen, en
rust uiteraard. Want in een vol gezin, ontbreekt het daar wel eens
aan. Net zo goed als ik mijn eten niet gehaast door mijn strot
krijg, wil een beetje boek mijn literaire slokdarm niet gehaast
passeren.
Zo
heb ik altijd boeken naast mijn bed, die lees ik dáár. Boeken
naast mijn stoel, lees ik ánders. Mag ik u even mee naar bed
nemen? Ik heb ruimte genoeg: wij slapen riant en ik lig aan de
kant van de vensterbank. Tussen het bed en de vensterbank zit
veertig centimeter, maar daar hoeven we niet te slapen. U ligt mij
niet gauw in de weg. Het gaat er trouwens niet om hoe ik lig of
slaap, maar over hoe ik lees. Ik heb een stapel boeken op de
vensterbank – die moeten nog. Ik heb een boek tussen het
hoofdeinde van mijn bed en de muur. Dat boek ben ik aan het
consumeren. Ik sandwich wel eens wat, boeken, maar u zult zo
meteen begrijpen waarom dit geen succes is. Ik vergeet steevast de
cijfers onderaan de pagina, daar waar mijn blik het papier
verlaat. Want laat ik het maar opbiechten: ik val in slaap. Of lig
soms tijden naar losse letters te kijken, waar ik geen woord meer
van maken kan. Ik staar alleen. Tot ik bij tijd en wijle bedenk,
dat ik toch naar bed ging om te lezen? Dan hervat het verhaal zich
wel maar ontbreekt het mij aan vaart en voortgang. Het begint te
haperen, omdat ik vergeten ben waar het staren nu precies begon.
Dan begin ik maar opnieuw, een pagina terug, dat wil nog wel eens
helpen. Of niet, en dan raak ik helemaal het spoor bijster. Omdat,
u wilt het niet weten maar ik vertel het toch maar – ik de
cijfertjes, jawel hoor…. weer eens verkeerd om in mijn hoofd heb
zitten. Het resultaat is heel divers, van: ‘dit had ik toch
allang gelezen’ tot, ‘wáár gáát dit in vredesnaam over?’.
En o zo vaak kom ik niet veel verder als het openen van het boek.
Het is echt waar, ik schuif mijn duimen tussen het papier – sla
het boek open en bedenk ogenblikkelijk dat het niet gaat. De dag
is om, het hoofd is veel te vol – of heerlijk leeg, dat kan ook.
Ach, dan ben ik zo blij met de gedachte aan morgen. Want morgen
wordt alles anders, nieuw, opnieuw…boek.
Een
b l a d w i j z e r . Ik hoor het u denken, een bladwijzer. Heb
ik. Verschillenden. En raak ze allemaal kwijt – stop hem onder
mijn kussen aan de rechter kant – vind hem ‘s morgens ergens
terug (boek allang dicht…) of leg hem, voor Morpheus mij
gezellig overmant, wel tussen de bladzijden van het dichtgeslagen
boek met de sneden naar beneden achter mijn matras. Als ik de
volgende avond het boek bij de rug beetpak, is het eerste wat me
tegemoet fladdert,… de bladwijzer! Een bladwijzer die klčmt dan
– is ook een gouden tip, maar dat haal ik niet, echt niet.
Gammel wijk ik wel eens van mijn vaste handelingen af en glijdt
het boek uit mijn handen, en kunnen mijn vingers nog net het
knopje van het bedlampje vinden. Lichte paniek de volgende avond,
tot ik bedenk dat ‘het weer eens zo ver’ was. En toch, toch
zijn er h e l e boeken die ik in mijn bed lees.
Anders
is er altijd nog: de stoel! In de stoel ben ik wakker. Als ik
niets meer hoef, alles is gedaan, of het is te negeren (werkt ook
wel), dan kan ik lezen. En dat is als een vakantie zonder zware
koffers. Aan tafel ‘lees’ ik wéér anders. Aan tafel lees ik
die dingen waar ik iets mee moet: strepen, onderstrepen,
berekenen, schrijven, herschrijven, onthouden.
Daartussen,
tussen stoel en tafel, ontstaat dan zo’n zelfde dubbelspel als
wat ik u vertelde van achter, naast of onder mijn matras – voor
mij is het logisch waarom het ene naast de stoel ligt en het
andere op (of in de buurt van) de keukentafel. En ik begrijp best,
dat u er niet veel van snapt. Ik word er zelf ook erg moe van… (gaap).
Waar ik schrijf?.. Nou, overal…en hier.. |