Het zekske alias dun Huplepup
Misschien denkte wat unn gekke naomen, mar bij
ons wij kende hem niet aanders als het zekse oftewel dun
huplepup, huplepup dat was de naom die de kender hem gaven, hij
trok un bietje mee een been, hoe dat kwaam dat heurde laoter.
Mar de miste meessen die noemde hem ' ut zekske
' en dat kwaam wir, nooit aanders konden hem tegen komen als mee
un zekske hangende over zunne schouder, als ge vroegt waarveur,
dan was zijn antwoord ' ge wit nooit of ge wat vendt onderweg '
Dan was er nog zijn hundje ' Sjuleke ' zaagde
dun huplepup of het zekske dan was er ook Sjuleke en dat was
voor ons dus ' Sjuleke ut hundje van dun huplepup.
Hoe hij echt van naom was , dat wist misschien
de pastoor en op de secretarie van het gemintehuis zullen ze het
ok wel weten, maar hier wist het niemand.
Waor hij vruuger gewond had dat wist ok niemand
een ding wist iedereen wel zeker ,dun huplepup had nog nooit
gewerkt en als ge er naor vroegt, dan was zun antwoord ' nou
niet en nooit niet, ik wordt van het kijken al hartsikke muug.'
Waor hij geld van beurde, of het van ' dun erme
' was of iets aanders, dat wist niemand, mar hij kwaam niks
tekort, dat wist iedereen zeker, er gingen zelfs geruchten dat
hij er goed bij zat.
Altijd un pruim tabak in zunne mond, on dun ene
kaant liep altijd un straoltje bruin sap over zun lip, wier het
teveul dan veegde hij dat met zunne mouw weg en aon zunne mouw
te zien werd er veul geveegt.
Hij had ook altijd un klein plat fleske bij zich
met daorin een paar neutjes ouwe klare, dat was volgens hem 's
wenters tegen de kou voeten en 's zomers omdat hij het lekker
vond, water !!! zowel vur te drinken als vur te waassen, hij
moes er niks van hebben, mee als gevolg dun huplepup had aaltij
wel un heel speciaal geurtje van opgedreugde pis, pruimtabak en
snevel bij hum hangen, was er ergens wat te doen hij had aaltij
volop plek om te staon en ok zun Sjuleke kon rustig gaon liggen
er stond niemand in de weeg.
Nou waren er meessen bij die vlakaaf tegen hum
vertelde dat ie stonk als unne rotte bukkum, mar dat had op dun
huplepup gin vat, ok hier had hij zun antwoord klaor, Zoiets van
' mees ga is naor dun dokter oe neusbintje na laten kijken want
dat zal wel aon het rotten zijn, of als men luchtje oe niet
bevalt, dan gade toch un endje verder staon. Nee hij was niet op
zun mundje gevallen het zekske.
Ondanks zun een been waor hij mee trok, hij was
aaltijd op stap en vond overal iets wat hij kon gebruiken, ouw
ijzer, un paor todden of un paor stukken hout, hij laoide alles
in zun zekske en sjouwde het mee naor huis.
Zo rond un uur of tien stapte ie mistal bij unne
boer binnen vur unne bak koffie en un snee brood, moest het wel
in de stal opeten, mar ze stuurde hem nooit mee niks weg.
Want iedere boer wies, as un koei of un vereken
iets mankeerde, de scheiterij of kapotte spenen, dun huplepup
wist er de middeltjes veur en hij vroeg aanders als de veearts
nooit geld , un boerenbrood of un stuk spek dat was voor hem
zat.
Hij heeft ok us un boerin geholpen bij un
bevalling, iedereen was op dun ekker aon het werk, sjuust of het
zo zijn moes dat het zekske net op tijd binnen kwaam en wat
denkte waor laoter het miste over gepraot wier, hij had vur dat
hij mee de bevalling ging helpen irst aon de pomp zijn haanden
mee grune zeep gewaassen.
Toen het aachter de rug was en het kiendje bij
de boerin op het bed laag, zee hij tegen heur ' het is goed
afgelopen, het kiendje is gezond als ik er nou mar niks van
krijg ' ben mar niet bang zee de boerin, ik mankeer niks.
Nee dat weet ik ook wel zee dun huplepup, mar
dat haanden waassen daor zit ik un bietje mee in mun maag, ik
geleuf nie dat het er goed vur is.
Un paor jaor gelejen sloegen er un paor peerden
op hol en dun huplepup saomen mee sjuleke zun hundjehebben die
tegen gehouden, mar dun huplepup kreeg daarbij unne trap van een
van die peerden en moest toch naor het ziekenhuis.
Dun boer waorvan de peerden waren beloofde aon
het zekske in die tijd goed vur sjuleke te zurgen en als ie
terug kwaam uit het ziekenhuis en misschien zelf nog niet goed
uit de voeten kon, dan mocht hij zolang ok op de boerderij
bleven tot het wir beter mee hum ging.
Nou naor un paor weken kwam ie terug, mee dun
stoomtram en dat was me un sensatie, niemand kende hem nog
terug, ze hadden hem daor in bad gedaon, zun haor geknipt en hij
was geschoren, ook had ie aandere kleren aon, die hij droeg toen
het peerd hem trapte die hadden ze mar weg gegooid, daor was mee
waassen gin eer mir aon te behaolen gewist, laoter ging het
protje dat ze mee de vlooien zelf het ziekenhuis uitgesprongen
waren .
Mar mee dun huplepup, ging het de irste weken
nadat hij uit het ziekenhuis kwaam een stuk minder goed, jonge
jonge wat was hem dat slecht bevallen bij die verrekte nonnen,
un schandaol vond hij het, tot zun blote kond hadden ze hum
uitgekleed, zun zwarte sokken moes hij zelf mar uitrekken, mar
hij had helemal gin sokken aon, Toen hadden ze hem helemal
gewaassen tot zelfs zijn piemel waor hij al die tijd zun twee
haanden vur had gehouen wier hillemal gewaassen en zorgvuldig
van kopkees en andere vuilighed ontdaan, toen hij later zun
eigen terug zaag in de spiegel, wou hij daag zeggen omdat hij
docht dat er on dun aandere kant van het spiegelglas ok unne
vent stond.
Hij had de irste daogen bist moeite mee pissen,
hij zaag un bietje slecht en toen er de reuk was afgewaassen was
het soms moeilijk dieen piemel te veinnen.
Toen hij thuis was, zelfs sjuleke moes de irste
daogen niks van hum hebben, pas na un paor weken toen dun
huplepup zijn eigen stank wir had, toen kroop hij 's avonds weer
mee hum in de bedstee net als irst.
Waor dun huplepup ok naor toe ging rond het
middaguur stond hij bij de trappisten vur de poort en daor kreeg
ie vur niks werm eten.
Vroegen meessen die hij kende ' waorom ? ', dan
was zun antwoord' het kost niks, het smokt en ik hoef niet om te
waassen.
Meteen daarna liep hij naar un kroegske daor
vlak in de buurt, liet zun fleske wir vullen, sloeg er ok nog
een paor aachterover en mee goei weer hield hij veur op het
waaike siesta en was het kaoi weer dan achter zijn pet in het
kroegske, sjuleke draaide zijn kond dan onder de stoel en sliep
dan ook zoals un hundje dat kan.
Mar toen gebeurde het, plotseling stond de hele
straot op stelten, bij dun huplepup zun huiske stond un grote
luxe slee veur de deur mee un Fraans nummerbord,
Die waren irst un tijd aon het zuuken gewist, de
pastoor had ze de weg gewezen, die had verstaon waor ze zein
moesten.
Drie man zaat erin, unne chauffeur, dan nog unne
echte mijnheer en ok nog een of aandere hoge mieter uit het
leger, niemand begreep er iets van, efkens later komen die twee
wir naar buiten samen mee dun huplepup en sjuleke en die stappen
allemal in die slee, terwijl de chauffeur de deur openhield ook
vur het zekske.
Nog vur dat die'en auto weg reed werden de ramen
al open gedraaid, terwijl het toch fris was, schijnbaar was de
lucht die het zekske en Sjuleke mee brochten minder welkom als
hullie in die luxe slee.
Eerst maonden laoter kwamen we er pas aachter
wat er aon de haand was.
Heel vruuger was dun Huplepup legionair gewist
in het Fraanse vremdelingen legioen, hij moet toen in Indo China
die kaant uit unne Fraanse Sergeaant zun leven hebben gered
waorbij hijzelf aon zun been gewond is geraokt, nou weten we dus
ook hoe hij aon dat been kwaam.
Mar die'en sergeaant dat was nou inmiddels unne
hele hoge mieter geworden in de Fraanse regering, hij hiette '
De gool ' of zoiets, dus wij dochten det ie vruugger ok wel iets
mee voetballen te maoken he gehad.
Dur die'en mees kreeg dun huplepup unne hoop
waor hij nooit op gerekent had.
Irst un medaille, een die ge mistal pas krijgt
als ge dood bent, postuum noemen ze zoiets, het zekske kreeg hem
posthij is er nog.
Verder hij was afgekeurd dur zun been en als
soldaot ontslaogen mee un klein pensioentje, mar nee zee die
hoge mieter, hij had als sergeaant ontslaogen moeten worden, nou
kreeg ie over al die jaoren, mee terugwerkende kracht noemen ze
zoiets alsnog dat pensioen van unne sergeaant en dat was heel
veul geld.
Er was toen nog gin tillevisie aanders hadden we
het ook nog kunnen zien, mar gelukkig waren er enkele meessen
die aongesloten waren op de radiocentrale en zodoende kregen we
het allemal te heuren en ok de kraant stond er vol mee.
Wat we nog meer te heuren kregen en ok lazen in
de kraant, dat been was dus dur dieen oorlog gekomen, we hadden
ok aaltijd gedocht dat ie ouwer was, mar hij was pas 52 en het
grotste nuuws vur ons hij had unne naom, Kees van de Zaanden.
Mar dat mokte mar een klein verschil uit, toen
we wiessen dat het been van dun oorlog was zin de meessen gin
huplepup mir , nee iedereen noemde hem verder vurtaon alleen mar
het zekske.
Mar nou het schonste, dat pensioen met
terugwerkende kracht bleek toch heel veul geld te zijn en het
zekske wou daor iedereen van mee laoten genieten, hij huurde un
grote circustent bij van Bever, daar werd un draoiorgel ingezet
mee alles erop en eraon, unne daansvloer van houten vlonders
wier gelegt, toffels en stoelen, unne tap mee twee bierkraonen,
verder un groot fornuis om te koken en te braoien.
Drie dagen on een stuk hebben we fist gevierd,
gedaanst en gesprongen, gezopen en gefreten, huwelijken zen er
zelfs dur naor de kloten gegaan, maonden later zijn er kiendjes
dur geboren die bij de bevalling nog nie al te nuchter uit hun
oogskes keken.
Toen naderhaand alles was opgeteld, bleken er 20
vaten bier, 40 flessen klare en 3 hele varkens opgezopen en
opgepeuzelt te zijn, zullen we het brood en alles wat er nog
meer op is gemokt mar niet noemen, mar alles werd na het fist
dur het zekske contant betold, jaoren laoter toen het zekske
allang dood was werd er nog over dat fist gepraot..
Mar na het fist leefde het zekske wir gewoon
verder of er niks gebeurd was, kuierde mee sjuleke wir overal
rond, ok de geur van opgedreugde pis, pruimtabak en klare was
wir terug, alleen de naom huplepup die was hij kwijt, iedereen
noemde hem gewoon het zekske.
Mar toen kwam er wir praot onder de meessen,
Op un gegeven moment ging ie er beter uit zien,
hij was dikwels geschoren en gewaassen en ok zun kleren zagen er
netjes uit, tot zelfs zun schoenen waren gepoetst, alleen
hijzelf ging er slecht uitzien, hij wier mager en grijs, het
zekske bleek zwaor ziek te zijn, hij had kanker en daor kon toen
unne dokter ok al nie veul aon doen om het beter te maoken.
Mar nog meer schrokken de meessen toen ze heurde
dat hij in stilte was getrouwd mee un nog taomelijk jonge weduwe
mee 6 kiendjes, sjonge jonge daor werd toen wat afgekletst over
het zekske.
Dun ouwe bok mee un jong slaoiblaaike, ut was
allemal niet het schonste wat er rond ging over het zekske.
Mar het zekske redde het nie, mar irst nadat het
zekske dood was toen bleek pas wat unne goeie kloot het was, hij
was getrouwt mee dat vrouwke om heur un inkomen te bezorgen,
zolang ze mar niet trouwde mee unne aandere vent bleef zij het
pensioen beuren van het legioen,
Vur heur dus gin touwkes meer aan elkaar kneupen
om rond te komen en gin huur mir betalen , want het huiske waor
het zekske altijd gewond had bleek ook vrij van hypotheek te
zijn en dat erfde zij ook.
Zunne liste wens vlak vur hij stierf was nog un
pruim tabak en 2 ouwe klare, want op een been kunde niet staon,
ok beloofde het vrouwke dat sjuleke niks te kort zou komen als
hij er niet mir was.
Omdat de Pastoor ook iets wou doen, want die had
ok een flinke donatie ontvangen, wier de schaol waor normaol de
koster en unne collectant 's Zondags mee rond ging afgeschaft,
ze gingen voortaan mee unne lange stok rond en wat hing daaraan
in rood fluweel mee goud afgezet, gullie raait het al " Het
zekske "
Of het zo moes zijn, die'en collectant had een
been dat iets korter was dan het aander, dus wij kregen en dun
huplepup en het zekske wir terug.
En tot heden ten dage wordt er in veul kerken
bij iedere gebeurtenis nog steeds rond gegaon mee " Het
zekske " Als schone herinnering aon onze eigenste legionair
en sjuleke ok wel genoemd het hundje van dun huplepup.