Dan
denk ik toch wir aon vruuger, toen ik zelf nog kéénd was. Wij
as kender hadden niks aanders as Sinteklaos, ut kerstmenneke
daor hadden we nog nóót van geheurd, néé Kersmis was iets
det alléén te maoken had mee ut kiendje Jezus, mar niks mee un
kerstmenneke.
Mar
Sinteklaos, die was echt, hij was Bisschop gewist van Myra, hij
was zó echt, zun botjes hebben ze laoter nog overgebrocht nor
Bari in Italië, daor kan ut kerstmenneke nie aon tippen, mee
zun slee en un paor AB herten urveur.
Sinteklaos
en zunne zwarte Piet, as kéénd was ik ur toch wel un bietje
bang van, vurral die roei en dieë zak van zwarte Piet, daor
laag ik wel óót wakker van, we din as kéénd ok wel is dingen
die nie móógen en ut stond allemal in ut boek van Sinteklaos.
We zongen ut zelfs " Wie zuut is kréégt lekkers, wie
stout is de roei "
Néé,
nie net as nou, we begonnen nie in September al over Sinteklaos
te zééveren, pas as Sinteklaos mee zunne bóót in de
Piushaoven was aongekomen en mee zunne schimmel dur Tilburg ree,
dan begonnen wij pas te prakkezeren wéwwu vur Sinteklaos won
hebben, nog de vraog of we ut dan ok zon kréégen.
Nou
wiessen we wel, Sinteklaos kon wel veul, mar nie op zis plotsen
tegeléék mee zunnen schimmel rondrijen. Néé, daor had ie
iets op gevonden, net as de paus overal zun bisschoppen hé, zó
had Sinteklaos ok overal zun sekondanten, un sort suregaat
sinteklaozen. Hier in Tilburg toen ik kléén was, ree Frie van
Moorsel as Sinteklaos dur de straoten, was ut koud, dan wier ur
hier en daor bij un café even gestopt en un borreltje gepakt om
wir werrum te worren, ut is unne keer gebeurd, toen was ut zó
koud, en ur wier zó dikkels aongelee, dun Frie wier goed zat,
goed det zunnen zwarte piet um opving, mar ut kwaam ur toch op
neer det de kender zaagen, hoe Sinteklaos goed zat van zunnen
schimmel afdonderde.
Mar
niks meessseluks was de Sint vremd, ok dees moes kunnen.
We
wiesen in die tééd toen nog niks van kompjoeters, ok nie van
Lego of Nintendo, wij waren al blij mee un kleurboek, un
verfdóós, of un autoke mee un sleuteltje, twintig keer draaien
en ut ding ree wir unnen meter of drie.
De
medjes un pop, die misschien al drie keer opnuuw was ongekleed
mee Sinteklaos, un theeservieske of un poppehüïs det dun Opa
in zunnen vrije tijd had gemokt. In dieë tééd, toen niemand
ut brééd had vonden wij as kender ut mar héél gewoon det
Sinteklaos ok ieder dubbeltje un paor keer om moes draaien vur
dettie ut üït gaaf.
We
kregen ok pupkes van marsepein, un sjokkeladeletter, unne
appelesien of un manderijntje, allemal dingen die we de rest van
ut jaor nie kregen.
Appelsienen,
manderijntjes,véégen en smellappen die groeiden hier nie, dus
wij moesen ut doen mee unne goudrenet, un rooister appeltje,
noten en wenterpééren. Wij zetten ok ginne schoen, néé
gewoon unnen klomp, schoenen droegen we alléén mar op Zondag,
in dieë klomp un stuk pee, en daor moes ut péérd van
Sinteklaos ut mee doen, ons kunnijnen wieren ur naoderhaand vet
van.
De
dure Sinteklaoskudootjes. Ut was gek, mar un paor weken vur zis
December was zó mar ineens dun autoped weg, ok ut fietske van
mun zuster en nog meer dingen. Mar dan op Sinteklaosmééregen
stond dieë autoped en ut fietske wel mee un aander kleurke, wir
neffen de toffel waor al die aandere kudookes van Sinteklaos
stonden. Dun autoped was dan inneens van un jonger bruurke en ut
fietske van mun zuster kreeg dan ok unne aander boske.
Néé.
de Gamma en det sort doe ut zelf dingen waren ur toen nog nie,
ok gin spüïtbuskes, ut moes toen allemal nog mee un kwasje,
dus Sinteklaos mee zunne zwarte Piet hebben ut ur bist druk mee
gehad.
Mar
net as vur veul kiendjes had Sinteklaos vur men ok van die
üïtschieters, ut jaor dewwu de kaomer in vlóógen en alle
süïker en sjokkelade bildjes gin kopke mir hadden, jaoren
laoter heurde ik pas, ut Sinteklaosfisje op de fubriek waor onze
Pa werkte, was goed nat gehouwen mee snevel en bier, toen ie
thüïs kwaam, heet ie vur de lol overal de kopkes afgebeten.
Ons
moeder was ur nie blij mee en ut was gin Fraans toen ze um det
eventjes vertelde, gin Fraans mar vur de buurlui toch goed
verstaonbaor.
Ik
zaat nog op ut kleuterschooltje, toen kreeg ik unnen trapauto
mee Sinteklaos, un vul te duur stuk spulgoed vur un kéénd van
unne draoimaoker mee un weeklóón van elf gulden, Irst jaoren
laoter heurde ik det ie twintig gulden had gekost en ons moeder
bekaant un jaor vur aander meessen had zitten naoien om dun auto
te kunnen kóópen. Mar un paor jaor laoter was ie vur men te
kléén geworren, ons moeder hé dun auto opnuuw geschilderd en
um toen verkocht en wir un aander kiendje wier gelukkig gemokt
mee menne auto die ik van Sinteklaos had gekregen.
Ut
waren welk meesen un endje üït de buurt, aanders liep ut in de
gaoten natuurluk, det Jantje of Keesje mee menne auto ree.
As
ge nou vraogt on de kléénkender " Wet wilde hebben mee
Sinteklaos ? " " Och opa, unne nuuwe kompjoeter of un
snorfiets, " néé dan denkte soms toch " Sinteklaos
had oe botjes mar in Myra gelaoten, misschien waren de Turken
net as wij vruuger nog wel tevreeien gewist mee un kleurboek of
un verfdóós "
Néé,
ut is gin Sinteklaosfist mir zó as vruuger, in September
lóópen de jong al op sjokkeladeletters te zabberen en lagen de
zakken mee pepernoten al in de supermert. Mun jongste
kléénkéénd nog mar goed vééf jaor, die zee al
"
Sinteklaos die bestaot nie " Mar wel mee nor de Piushaoven
en wel unne lijst van twee A4 lang waor allemal opstao wettie
wil hebben.
Al
die buukskus van spulgoedwinkels die iedere dag binnen worren
gegooid, zit ie üït te plüïzen of ur soms iets in stao
wettie nog vergeten is.
Néé,
ut is niemir zó as toen, ik weet nog onze pa verjaorde op vier
December, daor ze ons moeder tegen, " Gij kréégt oe
verjaordagskuddootje wel mee Sinteklaos " Mistal un nuuw
péép en unnen büïl Rooi ster tubbak " Ik verjaorde op
negen December en dan zee ons moeder " Ge het al genog mee
Sinteklaos gehad "
Dus
ge kont beter nie in December verjaoren.
Toch
denk ik mee un bietje nostalgie trug nor vruuger, ok not toen
mun éégen kender nog kléén waren, soms hadden we zelf nie ut
geduld om te wochten tot Sinteklaosméérege, holden we ze half
slaoperig üït bed om die gelukkige snüïtjes te zien as ze
zaagen wet Sinteklaos allemaal gebrocht had.
Och
toen waren wij nog kender mee de kender en nou zen de kender
vort ouw mee de ouw, ze weten ut allemal vort veul beter as wij,
ut stopwoord is vort
"
Jao Pa mar det was vruuger zó " Mar toch denk ik dikkuls
" Ut had van men nog zó meugen zéén.