Jouw
contouren van al die fabrieken en kerken, ut was vur ons èègen.
Waor
wij kwamen om te bidden en te werken, en de absolutie te krèègen.
Al
die kerken mee torens en die fabrieken mee unne schouw.
Ik
vraog ut nog unne keer 'Tilburg waor zen die nou?'
Ut
ouw stadhùùs, mee un apparte koninkle Delftsblauwe plee.
Ik
vraog ut wir en blèèf ut vraogen: Tilburg waor blèèfde er mee?
Moes
nou alles weg, waoron wij ons èègen Tilburg in herkende?
As
ik nou kèèk naor dun Heuvel, ut is niks as troep en ellende.
Onze
lindenbòòm, die is zò veul gepest, hij ging eraon dòòd...
Willem
twee is ok verzet, die is nou èèns zò gròòt.
De
pisbak en ut pliessieburo die moessen ok vertrekken.
's
Aovons is dun Heuvel nou, èèn van de kaoiste plekken.
Ut
moes alsmar hòòger nog hòòger as ons ouwe kerken.
Ur
staon nou torens vur in te wonen en ok om in te werken.
De
naom 'Ut platte laand', ok des nou niemir waor.
Nog
efkus en we wonen mee zun allen, boven op elkaor.
Vruuger
sloegen we de trom of bliezen op un flùit.
Waren
bij un hermenie en trokken er op ùit.
Ze
spulden veul op de kiosk of ok gewoon op straot
Mee
veurop de tamboer mejoor, die zurgde vur de maot.
Ut
ènigste waor de kiendjes nou nog van kunnen genieten.
Is
Sinterklaos op un pèèrd mee hèèl veul zwarte Pieten.
Verder
nog dun opstoet, as hier de Carnaval gao beginnen.
Ut
jong grut op de straot, mar de ouw bij de kachel, binnen.
Alles
moet moderner, mee nog meer toeters en bellen.
De
ouw zen ouwerwets, hebben niks mir te vertellen.
Gif
men mar wir trug un gròòt gedilte van hoe ut was toen.
Toen
er nog gin hùizen waren van meer as un miljoen.
Tilburg,
ik vraog oe, maag ik ut òòt nog meemaoken of zien.
's
Aovons veilig op straot, te kunnen lopen misschien.
Tilburg,
men èègen Tilburg, ge boert flink aachterùit.
Van
de veugeltjesbuurt tot on de Hasseltse schùit.
|