Nog
enkele weken en we hebben weer allerzielen, de dag dat wij onze doden
herdenken en met een bezoek aan de begraafplaats en een bloemetje deze
dag vieren.
Maar
daar gaat iets aan vooraf, enkele weken van tevoren bezoeken wij de
begraafplaats, maken de grafsteen schoon, plaatsen in de bloembak op
het graf enkele plantjes, zodat het bezoek op de dag van allerzielen
niet geconfronteerd wordt met een verwaarloosd graf.
Zo
bezocht ook ik vandaag de begraafplaats achter de Hasseltse kerk.
Ik
had un immerke meegenomen, unne borstel, gruune zéép en unne ouwe
tod.
Daor
lagen ze dan, onze pa, ons moeder en ok mun stiefvadder, bij mekaar in
un dubbel graf.
Heb
eerst de grafsténen goed schòòn geborsteld mee waoter en gruune
zéép, ik heurde ons moeder zeggen:"Des un bekent luchje."
Op
ut kerkhof is tegensworrig un kròntje, daor heb ik schòòn waoter
gehold en alles lekker afgespuuld, de twee graoven waren wir as nuuw.
De
bloembekskus gevuld mee bloeméérde en er un paar nuuwe wentervaaste
plaanten in gezet.
Ut
graf van men ouwelui móóg wir gezien worren.
Toen
begon ik on menne jaorlekse ronde op de Maduro Hasselt, want hier laag
op un plekske zó gróót as un voetbalveld hil de Hasselt bij elkaar.
Daor
lagen Tinus en Mietje, men ouwe buren toen we nog wonden in de
Ruwerstraot, un endje verder ene daor ik nog mee in de klas had
gezeten uit ut Kedent.
Jantje,
onze ouwe pastoor, kwaam ik ok nog tegen, mar on hum graf mòòg
onderhaand wel iets worren gedaon, want ut laag er un bietje
verwaorloosd bij.
Dan
ut massagraf van al die meesen en kender die vlak nao dun orlog dur
granaatvuur omkwamen vlak vur de kerk, ik was toen zistien, mar ik
weet ut nog of ut giesteren gebeurde.
Al
die naomen die iederéén in de Hasselt kent, de Beer, Mommers,
Jaansen, Swaons, Teurlings, Kocken, Oerlemans, en zo kan ik nog efkes
aon de gang blééven, mar al die meesen die irst wonden van ut
Haaiend tot in ut Kedent die lagen nou allemal begraoven aachter de
kerk van de Hasselt.
Ik
hoefde niemir te gaon naor de Herstalsestraot, ok nie naor de
Pijlijzer of de Jordaan, nèè ik kwaam ze allemal tegen op één plek
en durrum is vur men ut kerkhof aachter de Hasseltse kerk 'Maduro
Hasselt'.
Ik
hoop er nog dikkels te komen, ik wor er straks ok begraoven, daor waor
ik men thuis vuul tussen gewone Hasseltse meesen en bij onze Pa en ons
moeder.
Ik
heb er gin moeite mee, iedre mees moet tenslotte weten waor zun plaots
is en des vur men ut kerkhof aachter de Hasseltse kerk. Mar ut hoeft
nie van vandaog of mèèrege.
NAAR BEGIN VAN
DEZE TEKSTPAGINA
|