Kruikenmis
2004
Op
de tillevisie was vunaovond de Krúíkenmis, nou ut was echt
mis. Stom verbaosd zaat ik te kééken, en docht " Onze
Lieve Heer die hé toch héél veul raore kostgangers "
Ik
ben gelukkig, al bekaant zis en zeuventig jaor Tilburger, heb
meer as un uur naor die mis zitten kééken, en de éénigste
die ik docht te kennen, was menneer Gianotten.
As
ie nou méérugge zee " Ik was ur nie bij " dan koom
ut ur op neer , van al die meessen in die mis kende ik ur ginne
ééne !!
Nou
waren ut nor ik docht, allemol notabeelen, dus vuraonstaonde
meessen in onze geminte. Dus bij ut voetballen, bij ut onthullen
van un kunstwerk, zó as dieë toeter op dun Bredaossewewg,
stonden ze allemol veuraon. Verrekskuseer, mar ok al stonden ze
veuraon, ik kende ur ginne ééne.
Nou
ben ik nog opgevoed in de kattelieke leer van vur dun óórlog,
mar as Jantje Tevoren dun ouwe pastoor van de Hasselt vanaovond
ok had zitten kééken, ik denk det ie zunnen wijwaoterkwast dur
ut scherm had gegooid.
Sunt
dekkut zeg, mar de miste meesen in die krúíkenmis waren nie
echt meer jong, as ut kéés was zó ik zeggen " Tameluk
belegen " Mar goed det lilluk gin zeer doe, aanders hadden
we ut koor niemir geheurd en alléén mar ut " Au "
geroep.
Echt,
as ik zon misgebeuren zie, dan vraog ik toch " Lieve Heer
wieste gij echt weggu on ut klaor maoken waart toen ge dun irste
mees gingt maoken ?? "
Heer
vurgeef ut men, want ik kéék de liste tien jaor ok niemir
iedere dag in de spiegel, ut bietje haor dek nog heb kam ik wel
op ut gevuul.
Nou
zullen ze in de vruugere jaoren, dus in de tééd van Herodes en
Pontius Pilatus wel gin carneval hebben gevierd, mar toen waren
ur wel knappe meesen, ge mokt men nie wéés det Samson zun haor
af had laoten knippen as Dellilja un lilluk vrommes was gewist.
Dus
ik heb un vaag vermoeden, Methusalem, Abraham en zun Sara, die
waren op durre ouwe dag nog knap, nie gezegend mee unne
hangbúík en as Sara nie mee unne hóóp lege vellen.
Kéék
ik dan nor de krúíkenmis in de heuvelsekerk, mee allerlei
spullekus úít ut winkeltje van Gusje de Laot of weet ik waor
ze ut kóópen prubeert de belegen kéés zich nog knap te
maoken, in un mis waor ut goed mis mee is.
Gif
men mar vastenaovond van vruuger, olliebollen mee krinten en de
dag urrop ut askrúíske in de kerk, ut snoeptrommeltje, virtig
daogen gin snoep, ut pesjonkelen, de paosklokken, mar wie ben
ik, ik wor dees jaor zis en seuventig. " Hoop ik "
Jao
Pa, mar det was vruuger.
|