Koffie met
Franse cognac
Het
stond niet echt vrolijk, je zou gerust mogen zeggen dat de man
met één sjagrijnig gezicht binnen kwam.
Tot
nu toe zat ik alleen aan de bar, maar ik had ook niet het idee
dat ik met zijn binnentreden in aangenaam gezelschap zou komen
te verkeren.
Hij
nam ook niet naast mij plaats, nee hij ging drie krukken verder
zitten als zijnde een hint, dat hij liever niet gestoord wilde
worden.
Maar
toch, wij hier in Brabant zijn wat gemoedelijk en laten ons door
een gezicht dat op onweer staat niet afschrikken, dus ik riep
hem een vrolijk goeden dag toe.
Meteen
zag ik ' het werd niet in dank aanvaard ' slechts een
binnensmond gemompel was zijn antwoord.
Op
dat moment verscheen ook Kees achter de bar, ook hij zei de man
' goeden dag ' en vroeg daarna wat het zou mogen zijn.
Het
antwoord liet even op zich wachten, deze wachttijd werd door
Kees benut om mijn glas dat inmiddels leeg was opnieuw te
vullen.
De
man was toen zover gevorderd dat hij wist wat de bestelling
moest zijn en dat was………… zwarte koffie met een neutje
Franse cognac.
Plotseling
begon de man te praten. Hij zei " die Franse cognac had ik
eigelijk niet motten nemen, maar de cognac uit andere landen is
niet om te zuipen " Toen werd het weer stil.
Wij
beiden genoten even van onze consumptie. Hij wel een beetje
luidruchtig, hij slurpte. Begon toen weer te praten " ja
die Franse cognac die is wel goed, maar het weer boven Frankrijk…………….."
de rest moesten Kees en ik maar raden.
Hij
ging weer verder " al zo dikwijls heb ik gezegt " laat
dat Frankrijk en Spanje toch buiten de route liggen " maar
nee, telkens opnieuw is het weer Frankrijk en Spanje "
Weer
kwam er een diep stilzwijgen, tot hij aan Kees vroeg om
hetzelfde recept.
De
man zag er niet uit als iemand die mee zou doen aan de tour de
France, dus ik was toch eigelijk benieuwd naar de betekenis was
van zijn uitspraken.
Schijnbaar
had de Koffie met cognac zijn zichtbaar slecht humeur verbeterd,
hij begon te vertellen, hij hield duiven, was een zogenaamde
duivenmelker.
Maar
hij was ook gehuwd en ook zijn vrouw had een liefhebberij, juist
het had niet slechter kunnen zijn, zij had een poes.
Hij
keek me aan en zei " mijnheer u begrijpt, dat klikt niet,
haar liefhebberij wil het liefste mijn liefhebberij opvreten,
alleen de gedachte daaraan, die vreet mij op. "
Hij
bestelde nogmaals koffie met een neutje cognac en zei toen
" die koffie hoeft eigelijk niet, want ik lust normaal geen
koffie, maar neem ik cognac zonder koffie, dan gaat het te vlug.
Hij
zat even in gedachten en zei toen " al meer als dertig jaar
ben ik met haar getrouwd, we kregen geen kinderen en toen wou
zij een poes, terwijl ik toen al duiven had " "
daarvoor had ik alle poezen uit de buurt schrik aangejaagd zodat
ze mijn duiventil met rust lieten en dan………haalt
plotseling je eega waar je al jaren mee bent getrouwd de ergste
vijand binnen de stelling, zij moest een poes "
Na
nog een koffie met een neutje cognac te hebben besteld en tevens
een Sherry voor mij zijn buurman vertelde hij verder. Mijnheer
zegt hij " voor een gerenomeerd duivenmelker zijn er maar
twee factoren die heel erg van invloed kunnen zijn op de vlucht
van zijn duiven. Dat is het weer boven Franrijk en één poes
" " Komt er plotseling een koude mistral uit de golf
van Biskaje, dan moeten de duiven hoger gaan vliegen en raken
dan vaak de koers kwijt, met als gevolg de weken daarna zie je
in ieder zich zelf respecterend restaurant in Frankrijk de
duivenpoulet in allerlei vormen bereid op de menukaart staan
" " zelf zou ik geen duif van mij willen eten, ik weet
immers wat voor stimulerende middelen wij aan die beestjes
voeren, menig amateur renner zou bij gebruik van dezelfde
hoeveelheid er de tour mee kunnen winnen. Dus dat is voor ons
risicofactor een ( nee heeft niets met zonnebrand te maken )
"
Vaak
zegt hij, heb ik al mooie prijzen verdiend en toen kwam de
vlucht Saint Nazaire. Mijn duiven waren in topconditie, door de
verenpracht niet zichtbaar, maar ze hadden dank zij allerlei
reeds genoemde middelen het figuur van een bodybuilder.
De
hoofdprijs was een auto, miet zomaar een middenklasser, maar een
echte auto.
Heb
mijn duiven in topconditie afgeleverd op de inzamelplaats. Het
weer en alles werkte mee, zit ik vanmorgen al heel vroeg met
mijn bakje voer en de constateur bij mijn duiventil, en wat denk
je mijnheer, een uur eerder als verwacht cirkelde mijn duiven
boven de kooi, klaar voor de landing.
Maar
hoe ik ook rammelde met mijn voerbakje en hoe ik ook floot,
telkens opnieuw deden ze een poging om te landen, maar dan op
het laatste moment trokken ze hun landingsgestel als het ware
weer in en vlogen verder.
Dat
duurde zo meer als een half uur, de kans op de auto was al
verkeken, zou al blij moeten zijn met een opvouwbare fiets als
troostprijs.
Toen
hoorde ik plots de buurman roepen vanuit zijn slaapkamerraam,
dat de liefhebberij van mijn vrouw op de landingsklep van mijn
duiventil lag te slapen.
Mijnheer
zegt ie, ik zal maar niet hier al schietgebedjes prevelen die ik
er toen heb uitgesmeten, met een stok heb ik de poes van mijn
vrouw van de klep geslaan en al mijn duiven terug uit Saint
Nazaire verdrongen zich om te kunnen landen.
Mijn
prijs was geen auto, maar een set kookpannen, ja ook geschikt
voor inductie, maar net als ik met de liefhebberij van mijn
vrouw deed, werd ik met mijn pannen geschikt voor inductie de
deur uitgejaagd, want haar arme poes kon de eerste uren mijn
persoon niet in haar omgeving hebben.
De
pannen heb ik aan een andere duivenmelker kunnen verkopen, dus
nogmaals ' koffie met cognac en voor mijnheer een sherry.
Heb
's avonds nog even naar de weerberichten gekeken en inderdaad
het weer was goed boven Frankrijk.
|