Och
ik was nog mar un klutje toen ik vur ut irst mee nor de kapel mocht. Ut
was ok nie ver, wij wonden in de Jordaan in de Ruwerstraot om precies
te zen. Van men irste
bezuuk heb ik alleen mar onthouwen, dieën grote lollie die ik kreeg.
Zonne grote zuurbol mocht nie, ze
waren bang dekker in zou stikken.
Laoter zaag ik meer, al
die zilveren dingen die veur in de kapel hingen, un hart, un been, un
paar krukken en nog meer, teveul om op te noemen, allemal dingen die
genezen waren dur heel veul in de kapel te komen, te bidden en keersen
aon te steken. Daor hoefde wij Hasseltse meessen nie vur naor Lourdes,
daor hadden wij in de Hasselt onze eigen Lieve vrouwke veur.
Toen zaag ik ook det er
kraomkes waren mee paoling, vier in un buske, gedreugde schar, ok vier
aon un touwke, zure herring en leverworst in het zuur, ok krabben en
kneukels. Alles was centenwerk, un buske paoling of schar, vur un
dubbeltje of negen cent als ut wat laoter op de middag werd.
Zaag ook det Café van
Jetje Hoefnagels en van Kees Fouchier, druk wier bezocht. En of ut nou
dur Maria kwaam, ik weet ut nie , mar de meessen kwamen er mistal
vrolijker uit als dat ze er ingingen. Unne gerste met: 11 cent en as
ge er 10 tegelijk bestelde 10 vur enen gulden.
Die verder Tilburg in
moesten konden nog effen aonleggen bij Sjef de Beer, en die de kaant
van Dongen uitgingen, die hadden de "Uiterste Stuiver", en
Hulten had Boerke Mutsaers in het Zaand, korter bij huis "De stad
Parijs".
Ok was ik nog mar un
snotvruutje toen ik zaag det er geld viel te verdienen bij de Kapel,
juust in de bocht net vur ut braandhuiske en bakker Verhoeven, daor
was un open plek en daor stond ik iedere merege om zes uur om op de
fietsen van de bezuukers te paassen.
Zelf had ik nummerkes
gemaokt om de juuste fiets aon de juuste bezuuker terug te geven.
Ut was nog ver vur den
oorlog, de tramrails lagen er nog en het was ok nog mar kort geleden
det de tram naor Dongen er nog reed en wij vuurke stokte mee de nog
hete kooltjes die uit de stoomlocomotief vielen als de machinist bij
de halteplaats ut vuur oprakelde. Tegenover dun aannemer Tiest
Smeulders was zo'n halte. Ut nummer van de Tiest weet ik ok nog, dat
was 44 en er hing ok nog un plaotje 'Brandmeester'.
Ut was toen ok overal
ermoei troef, als ik unne cent kreeg vur ut oppaasen, dan vond ik dat
al veul, want er waren er ok veul die gaven un halfke, van de goei
kreegde unne sou of unne stuiver, ik was wel zo link, ik kon nooit nie
wisselen.
Ut miste wat ik ooit
kreeg dat was un kwartje, mar volgens men was dieë mees nie alleen in
de kapel mar ok bij Jetje Hoefnagels gewist en det wou men commercie
wel eens bevorderen.
Nou moette echt nie
denken dat ik alle verdiensten zelf mocht houwen, nee zo ging dat nie
in dieë tijd. Ik mocht dan op Zondag bij un kraomke vur 5 cent kopen
en de rest ging in de knip van ons moeder, die kon het goed gebruiken,
het was immers crisis in de dertiger jaren.
Mar ik weet ut nog als
giesteren, na de irste Meimaond dat ik fietsen was gaan bewaren, ik
mocht mee ons moeder naor de Hema, toen nog op dun Heuvel, alleen al
dieë roltrap, dat was vur ons al fist, maar ut grotste fist moest nog
komen. Ons moeder naam men mee naor de afdeling waor ze lozzies
verkochten, ik mocht er ene uitzuuken. Unne reksdolder koste dieë
lozzie, hij had lichtgevende cijferkes en onbreekbaar glas.
Dun irste dag mocht ik
hem ok aon vur naor school, denkt erom, wel iedere twee minuten keek
ik erop om te zien hoe laot het was, ok in de klas, mar dat was gauw
afgelopen toen frater Eberhart riep, as ik oe nou nog ene keer op oeé
lozzie zie keken, dan neem ik um aaf.
Mar ut was toen ok nie
mir nodig, heel de klas wies nou toch dat ik unnen lozzie had.
Die had ik dus aon Maria
van de Hasseltse kapel te danken. In oktober, ok un Mariamaond, ben ik
naor de kapel gegaon; ut Hasselts wefke was aon ut vurbidden en als
dank vur dieë lozzie heb ik al de drie rozenkraansen uitgezeten.
Un maond laoter, ik
draaide menne lozzie op, toen heurde ik un gek geluid en ik kon
blijven draaien. Stiekum heb ik hem nadien in de kapel aachter dun
offerblok geschoven en um daor 2 daogen laten liggen, maar ondanks dat
er die 2 dagen heus wel veul is gebid, dun lozzie hee nooit mir
gelopen..
Ik docht Maria, ge bent
tenslotte ginne lozziemaker en de stoomtram hedde ok nie aon het rije
kunnen houwen.
Mar zukke dingen moette
ok niet vragen aon Maria en al die aandere heiligen. In die tijd waren
er nog gin lozzies en stoomtrammen, dan kunde ok nie verlangen des ze
die kunnen maoken.
Ut Hasselts kapelleke is
er nog steeds, ok nou nog gaon veul meessen er in de Meimaond bidden,
ok de kraomkes mee zuurbollen en lollies zen er nog en ok de visboer
mee paoling en herring, maar gin gedreugde scharren.
Jetje Hoefnagels is weg
en ok Sjef de Beer. Kees Fouchier is allang dood mar zun dochter Joke
en heure mees Chris Vermeer hebben ut café overgenomen en groot
gemokt, mar niemand gaot er mir naor Kees Fouchier, wel naor de
Postelse Hoeve.
En Chrisje die hee nou
zelf veul hulp van zun buurvrouw nodig, ik hoop omdat ze zolang neffen
elkaar hebben gewond zonder ruzie, dat ze hem ok un bietje kan
genezen, ze hebben er hard zat vur gewerkt.
Vandaag 13 Mei 2001,
stralend weer, en ut is moederdag. Ik docht Maria is tenslotte ok
moeder, dus ik heb ut kapelleke mar wir bezocht, ok de zuurbollenkraom
en de visboer, maar of ut nou dur munne bril kwaam of dur iets
aanders, als ik naor de prijzen keek, ut was net juin, dan schoten de
traonen in men ogen.
Ben ok nog even de
Postelse Hoeve ingelopen, un paor sherry gedronken, mar 10 gerste-met
vur ene gulden stond ok niemer op de prijskaart.
Thuisgekomen hebben men
vrouw en ik de paoling opgegeten, heb mar nie verteld hoe duur ze
waren, dan had er onze hond echt gin stukske van gekregen.
Mar ik hoop toch ut
volgend jaor wir in de meimaond ut Hasselts kapelleke te kunnen
bezuuken, misschien koom ik dan Chrisje wel tegen als ie un kerske
aonstikt omdat ie wir kan lopen.
NAAR BEGIN VAN
DEZE TEKSTPAGINA
|