As ge
ergens geboren bent, ook opgegroeid, gespult mee kender en nor
school gegaon mee dezelfde kender dan hedde iets mee zon buurt,
iets waor ge op oeën ouwe dag nog steeds iets mee het. En vur
veul meessen die net as ik daor geboren zen blééft hullie
buurt de Hasselt trekken.
Ze gaon
nog geregeld nor de Hasseltse kapel, nor ut kerkhof om un
bluumke te leggen op ut graf van Pa of Moeder, tegen det wir
Allerzielen is, gaon ze de stéén wir efkes un goei burt geven,
kuieren dan op dur gemak nog even rond en kunde ze dan tegen
elkaar heuren zeggen " Verrekt! Is Piet of Miet of Kees ok
al dóód, ik wies nog nie eens det ie ziek was "
Mar er
zen ok nog aandere plotsen waor we nog géére trugkomen en dest
café.
Vruuger
waren er veul meer café's as nou in de Hasselt.
Ge had
Jetje Hoefnagels, die zaat neffen smid kruisen on de Hasseltse
kapel.
Ok zaat
er nog un café in de Hogendorpstraot, de kastelein was ok nog
klompenmaoker, want ut café liep nie zó druk, mar ur moes wel
geld verdiend worren.
Wie kent
nie Sjef de Beer, un bietje vurbij de Hasseltse kerk, daor was
ok aaltij de startlijn van " De Ronde van de Hasselt "
Sjef had un goei café, mee un zoltje vur fisjes en un
schietbaon vur péél en boog, ok nog un goei biljert, ut was
toen un café mee veul clubs en veul klaanten en ok 's Zondags
as de liste mis ut " Ita misa est " liet klinken, dan
zaat ut effen naoderhaand vol bij Sjef. Bij Sjef viel ur vur ons
as kender nog wel óót iets te verdienen, péélen raopen as ut
boogschieten was, programmas verkóópen as de ronde van de
Hasselt wier gereëien. Mee drie koningen zingen brocht mistal
ok wel iets op.
In de
Keddentstraot was ok nog un café, mar det was meer un kroegske,
daor kwam nie de upperten mar laot ik ut liever noemen de
upperonderaon.
Om de
Keddentstraot un bietje réécht te trekken en daor wet breeier
te maoken is ut kroegske afgebroken en ok nog wet ouw huyskes,
in één ervan wonden Poepie en nakkie, de toddenboer.
Aon dun
buytenkaant van de Hasselt, laag nog Boerke Mutsers, bij de
Dongense brug
"
Dun uyterste stuyver " verder nog Péérke Staok. Dun
uyterste stuyver was ut énigste café mee unne naom, ze din
toen nog nie zó duur, de miste café's hiette zó as dun
kastelein hiette.
Mar ok
die drie liste café's heurde toen ok allemal nog bij de
Hasselt. Nou denkte dekkur ééne vergeten zéé, mar det dee ik
expres, want daor koom ik nog geregeld, al hiet ut vort aanders
as toen en ut stao ok niemir waor ut toen stond. Toen was ut
Kees Vesjéér ( Fouchier ) Begonnen in un ouw boerderij, mar
wel un stevige, want de boerderij droeg as bouwjaor 1608, moette
goed in elkaar zitten om ut zó lang vol te houwen.
Laoter
is er un zaol aangebouwd, det was in 1934, er was ok un
tónéél, en toen kon ur vort gefist worden bij Kees Vesjeer.
En ur wier gefist, trouw en rouw, goud en zilver, Sinterklaos en
fisten van de wéékvereniging. Ur wier gezongen en tonéél
gespult, ut kon en ut móóg allemol in die zaol, as ut mar
netjes blééf.
As ge
bij Kees Vesjéér op ut erf kwaamt, links un gróóte schuur
vur hooi en strooi, rechts irst de nuuwe zaol en daor aachter de
ouw boerderij en tevens ut café.
Unne
toog, mee un bierkraon, un paor taofeltjes en stoelen en dan
hadde ut gehad.
Vloerbedekking
? Daor hadden we toen wit zaand veur, un héél dun logske
uytgestróóid over de vloer en ut was klaor. Wier ur gemorst
mee bier of aandere drank, ut trok ur allemal lekker in, unne
kéér mee dun bissum erover en ut was wir schóón.
Toen
wier ur ok nog veul gepruymt, durrom stond ur ok aaltij un
bekske mee zaand, daor konden ze dan in spiersen, of dur
uytgeknauwde pruym in kwéét.
Soms as
ge binnenkwaamt moeste hard roepen vur detter iemand kwaam, ok
gebeurde ut wel degge moest gaon zuuken, as Kees in de stal
bezig was en zun vrouw Jo bezig was mee iets aanders. Mar ut
hoefde toen allemol nie zó hostig. We han toen nog de tééd.
Ok al waren ze nie in ut café, de deur was aaltij open. Ut kon
toen nog., nou moette er drie sloten op en unnen knip en ze zien
nog kaans om binnen te komen om de zaak weg te haolen.
Net
vurbij de deur van ut café was de pisbak, gewoon in de
openlucht, ieder jaor wieren de muren geteerd om de pislucht on
dun buytenkaant te houwen. Hij stao ok op de foto.
Un
prééskaort kende ze toen nog nie, mar ut assortement was ok
nie zó gróót, Pils, gerstebier, bokbier, ouwe en jonge klaore,
citroentje of un conjakske, brandewentje, champagnepils en
limonade vur de kender, unnen boerejonge of un advukotje vur de
vrouwen. Alles was toen nog vur centenpréézen.
Toen
kwamen de klaanten uyt de buurt ok nog mee un melkkan, die wier
volgetapt mee bier vur un paor kwartjes en saomen mee buren of
familie wier die thuys leeggemokt.
Aachter
ut café was ok nog un voetbalveld en daor spulde docht ik ut
fabriekselftal van dun ouwe Eras. Goed det ur de zaol was, want
waren die uytgevoetbalt, dan hadde ze dorst, nie alléén de
voetballers mar ok de kéékers en dan zaat ut al gauw vol.
Verder
was Kees nog lid van ut gemengd Hasselts Kapellekoor, dus unne
zingende kastelein die ok nog boer was. Gu mokt ut nie mir mee
in deze tééd.
Mar in
1964 ging de zaol dietur toen 30 jaor stond en de boerderij
dietur toen 356 jaor stond tegen de vlakte, ur moes plots komen
vur un nuuw ziekenhuys. As ge nou vur de kapel gaot staon en dan
kekt naor ut ziekenhuis, net on dun overkaant van de straot daor
ongeveer stond toen ut Café van Kees Vesjéér.
Mar er
kwaam un nuuw café, daor waor vruuger de Retse Hoevestraot
begon, de ouw huyskes die er stonden wieren afgebroken en daor
wier gebouwd wet nou hiet " De Postelse Hoeve " Wurrom
gin " De Retse Hoeve " daor ben ik nog steeds nie
aachter, Postel lee toch in Belgié.
In 1969
dus 5 jaar noddet ut ouw café was afgebroken ging Kees vul te
jong ( 66 jaar ) dóód en ut was ok subiet afgelópen mee de
naom Kees Vesjéér.
Zun
vrouw hé Kees nog lang overlééft, zij stierf in 1992 en was
toen 91 jaor oud.
Chrisje
Vermeer, ok unne zoon van unne boer en getrouwd mee Joke de
dochter van Kees hadden de zaok overgenomen, mar ut wier allemal
héél aanders as vruuger in wet toen was un ouw boerderij.
Chrisje zong nie in ut Kapellekoor, die ging liever fietsen, ut
kon nie weit genoeg zéén, tot in Spanje toe op de fiets.
Jetje
Hoefnagels en ok Sjef de Beer gingen ok dóód, de café's
gingen over nor aander meessen, de meessen die ur kwamen waren
ok aanders als wet ur irst kwaam, om ut un bietje kort te
houwen, in de Hasselt is gin aander café mir as ' De Postelse
Hoeve '
In ut
begin toen ut pas gebouwd was kwaamde nog binnen in ut café,
unne flinke toog en ok un biljert, de pisbakken waren niemir
buyten, ze hadden toen vort ' toiletten ' vur ut vrouw en
manvolk appart.
Mar
Chrisje en Joke won meer, ur wier ongebouwd, ur kwaam un keuken,
dus ut was vort café - restaurant, dus ze hadden vort méér as
hard gekokte aaieren en lééverworst in ut zuur. Ut biljert
wier op un lift gezet, han ze ut zoltje nódig vur iets aanders
as om te biljerten, dan zakte ut biljert in de kelder onder ut
zoltje en ur kon gefist of vergaderd worren.
Mar nog
was ut end nie zuuk. Wir wier ur gebouwd, nog un zaol,
hotelkaomers, un echte receptie, un lift, ut is det de rotonde
van de Hasselt ur al laag, aanders hadden ze tegen Smarius
aongebouwd.
Dus wet
irst was ut café van Kees Versjeer en zun vrouw, is geworren
wet nou is Hotel, Café Restaurant " De Postelse Hoeve
"
Mar ok
hier ging nie alles aaltij even goed, ondanks de goei buur die
ze hadden, de Hasseltse kapel, ok Chrisje Vermeer ging dóód op
ut moment det ie eigelijk saomen mee zun Joke van zunne ouwe dag
had moeten gaon genieten. Gelukkig was de volgende generatie al
bezig, dus de Postelse Hoeve nog mar net wir verbouwd ging toch
verder.
Ge kunt
ur niemir biljerten, ok gin voetbalveld en mee ut zangkoor zal
Harrie die nou kastelein is, ok wel niks van doen hebben, mar
zun vrouw kan ut wel, die laot as ze goeie zin hé nog wel is
unne riedel heuren.
Mar ut
is en blééft un café in de Hasselt, ur wordt nog steeds
gefist, ok gerouwd! Wie kent nie de Brabantse koffietoffel. Mar
ut is nie mir alléén vur Hasseltse meessen of meessen uyt dun
omtrek, dus gin buurt café, néé wet irst was Kees Vesjeer
ging ok mee in de nuuwe tééd, ut is nou internationaol, die
medjes veur in de receptie kunnen ut mee Tilburgs nie mir maoken,
die moeten vort taolen kennen, ge kunt tegen unne buytenlaander
nie zegge " We zidde ? " of " Wodde gij iets ?
"
Mar vur
men en vur veul Hasseltse meessen is ut toch nog ut café waor
ge net as vruuger even binnen lopt, un protje mokt en un
borreltje drinkt en ze verstaon ur ok nog Tilburgs. Ut kan
gebeuren detter ok niemand aachter de bar stao en degge ok moet
roepen, des dan ok ut énigste wet over is gebleven van vruuger.
Zelfs de préézen zen aanders ;-)