Vier
gedichten in het Tilburgs dialect
Men
Tilburg
De
stad waorin ik geboren ben.
De
stad waor ik veul meesen ken.
In
die stad vuul ik me lekker thüïs
Daor
woon ik, daor stao men hüïs
De
wereld draait deur, ok in onze stad
Veul
bouwsels van vruuger liggen nou plat
Héél
veul kerken zen geslopt of gesloten
Net
as in de textiel, ok daor was ut kloten
Mar
Tilburg draait deur, we staon nie stil
Er
is genog te doen vur wie werken wil
Veul
nuuwe hüïzen en bedrééfsgebouwen
Mar
gin geklabats mir van wééfgetouwen.
De
Tilburgse taol wordt veul minder geheurd
Ok
veul inwoners zen aanders gekleurd
Un
aander geleüf, en hun kerk hiet moskee
Hun
naomen zen aanders, gin Bartje of José
Drie
torentjes zen ut waopen van onze stad
Hébben
nou ok durre biste tééd wir gehad
De
T van ut taltaar komde nou overal tegen
Ut
zô nie zô zéén as ut on men had gelegen.
We
moeten un bietje van ut ouwe laoten
Ok
gewoon Tilburgs blééven praoten
Ur
is toch niks vukkeerd on de Tilburgse taol
Misschien
un paor wordjes in dees verhaol.
Men
stad
Men
stad mee twee rivieren, de Donge en de Laai
Twee
straoten geplaveit mee Chineese Kaai
Ut
oud roest wordt hier héél secuur bewaord
En
laoter as kunst op straot geopenbaord.
Tilburg
stao nie stil, laot zelfs huyzen draaien
Ment
daormee zelfs onze stad te verfraaien
Dun
Heuvel is vur dun derde keer gerenoveerd
Want
Willem II stond niet goed, hij kéék verkeerd
Iets
van ut ouw kwaam terug, twee jonge bomen
Die
in dún ouwe lind tot lééven zen gekomen
Mar
we zullen nog héél veul naachten moeten pitten
Vur
det we daor net as irst, onder kunnen zitten
De
skaai van Tilburg asgut van ver gaot bekééken
Begint
un bietje op die van Amerika te lééken
Ut
panorama veraanderde van jaor op jaor
Want
we wonen nie mir neffen, mar op mekaar
We
hadden drie torens, nou alléén nog mar un T
Ge
vraogt oe éégen aaf, wé moeten wij daor mee.
Ut
had ok as stadswaopen "koffie" kunnen zéén.
Mokt
meesen wakker en ut lekt ok nie zó kléén
De
geminteraod die wikt, dun burgemister beslist
Des
hier in Tilburg al veul jaoren zó gewist.
Vruuger
hadden we ok nog pastoor en fabrikaant
Die
mokte det we nie lééfden boven onze staand.
Mar
toch, Tilburg, men stad zal ut aaltij blééven
Ik
hoop ur nog héél lang te kunnen lééven.
Ur
zen nou veul straoten, die ik hillemal nie ken.
Mar
ik weet wel dek unne echte Tilburger ben.
Tééd
Tééd,
gé heggut, mar gé kunt ut nie pakken of zien
Soms
komde tééd tekort of gebrùíkt teveul misschien
Tééd
is iedere keer aanders , gé het vruug en laot
De
tééd kan schóón zéén, mar ok héél kwaod.
Ur
is un tééd van vandaog en de tééd van jaoren trug
Toen
was alles héél aanders, mar de tééd gao vlug
Toen
ik nog kéénd was, ut is al héél lang gelejen
Toen
waren de meessen mee un bietje al tevrejen
We
hadden gin auto's, gin tillevisie, wel bûîten un plee
Mar
we waren toch tevrejen en we dinnut ur mee.
Eén
kraontje bij de gôôtstéén, één lamp van sistig watt
Was
alles wet we toen hadden en wij vonden ut zat.
Ut
was toen veul langer werken, mar hadden meer tééd
Ok
zonder tillefoon, konden we ons aai toen kwéét
We
hadden gin CV. wel unne kwiesjeer of platte búïs
We
bleven tot we trouwde, gewoon bij moeder thúïs
Wodde
in dieé tééd ongetrouwd gaon saomen wonen
Mee
zon verhaol hoefde toen thúïs nie aon te komen
Eénmal
getrouwd, was toen nog vur hil oe lééven
Ok
al viel ut soms nie mee om bij elkaar te blééven
Nou
kost tééd geld, toen koste de tééd mar un bietje
We
hadden tééd vur un protje of zongen un liedje
De
tééd vuraanderd meessen, ok de straot, en de stad
Mar
wij de oudjes hebben onze schónste tééd wel gehad
Opkomst
Ik
kwaam op vur dienst in un burgerpak
Vuulde
mun éégen nie op mun gemak
De
foerier zee toen " Ga daor mar staon
Dan
krééde van men aandere kleren aon
Hij
keek me aon, ut was vur de juuste maot
Zee
toen " Kleet oe mar hillemal úit soldaot "
Ik
kreeg toen unne hééle boel nuuwe kleren
Ok
aander schoenen om mee te masjeren
Mar
toen ik ging paassen, ut zaat nie féén
Ut
was allemal vul te gróót of wel te kléén
Mar
de foerier zee " Nou verder nie lullen "
Afgemasjeerd
en nim mar mee die spullen
Ut
was dus ginne winkel van C&A of V&D
Daor
nimde iets wet nie paast ok nie mee
Op
onze kaomer moest ik ok nog leren
Om
oe nummer te naoien in al die kleren
Twee
dekens en unne zak, mar die was leeg
Die
ik ok nog extra van de foerier mee kreeg
Die
zak moes toen mee strooi worren gevuld
Ut
was ginne zak mir mar unne gróóte bult
Op
die'e bult, ut was echt nie om te doen
Ik
heb die naacht nie veul geslaopen toen
De
volgunde méérugge al vur dag en dauw
Was
ik soldaot mee die'en bultzak op sjauw
Toen
zen ur un paor auto's over heen geréien
En
ik was mee munne bultzak dik tevreeien
Mar
mun kleren zen nog te gróót of te kléén
Ut
was toen nie zò féén om soldaot te zéén
|