De
Zandbak
Nadat
ik mijn auto onder het toeziend oog van de bewakingscamera had
geparkeerd begaf ik mij naar een van de etablissementen voor
mijn dagelijks neutje sherry medium.
Ik
spreek van etablissementen want mijn innemen van consumpties
beperkt zich niet tot een gelegenheid, door op meer plaatsen te
komen ontmoet je ook steeds meer nieuwe mensen en vooral net als
nu op Zondag.
Halfweg
was ik ongeveer toen ik hoorde roepen, na even rond gekeken te
hebben concludeerde ik dat het geluid kwam uit een nabijgelegen
kinderspeelplaats en om te zien wat er aan de hand was ben ik
even het veldje opgelopen.
Wat
ik daar zag was een fors gebouwde man, die in de zandbak had
plaats genomen.
Ik
liep naar hem toe en vroeg, " Mijnheer kan ik u misschien
ergens mee helpen,? " Hij keek mij een beetje lodderig aan
en vroeg, " Ziet u niet wie ik ben? " Op mijn
ontkennend antwoord kreeg ik van hem te horen " Ik ben een
roepende in de woestijn! "
Nadat
ik hem verteld had dat die zandbak veel groter was, en hem erop
wees dat het zand in de bak nogal nat en koud was, tevens dat
dit wel eens nadelig kon zijn voor het goed functioneren van
zijn specifiek mannelijke onderdelen, toen besloot hij op te
staan, wat hem eerst pas lukte na enige hulp van mijn kant.
De
goede man was duidelijk aangeschoten maar..... hij wist het
decorum te bewaren en hield zich correct en ceremonieus, stelde
zich voor als Bart Blauw met AU, nadat ik hem een hand had
gegeven en mijn naam had genoemd ging hij door en ontvouwde voor
mij zijn gehele curriculum vitae.
Hij
was gelukkig gehuwd en had drie kinderen, maar dat waren
kleurlingen, op mijn vraag of zijn vrouw donker gekleurd was
kreeg ik echter een ontkennend antwoord, op de vraag " Zijn
het soms adoptiekinderen? " bleek ook niet van toepassing.
Hij
vertelde, mijn grootvader Janus Blauw (met AU) trouwde met mijn
oma Trien Blouw, maar dat was met OU, desondanks kon de zaak
blauw blijven.
Zijn
vader Kees Blauw trouwde met zijn moeder Trien de Wit, gezien
zijn vader schilder van beroep was, wist hij als ik met mijn
Blauw over Wit heen ga (zowel letterlijk als figuurlijk) dan zal
het blauw blijven.
Nu
hij zelf dus Bart Blauw was getrouwd met Anneke Groen, daar viel
niks meer aan te regelen, zodoende waren zijn kinderen
kleurlingen die het gevolg waren van het feit dat zijn Anneke
enkele malen was verkracht door een snoodaard.
Gezien
Bart bijna de volle breedte van de stoep nodig had om zich
voorwaarts te kunnen bewegen besloot ik hem maar even te
begeleiden, vooral daar ik nu een beetje nieuwsgierig werd naar
de rest van het verhaal. En hij vertelde: Door de week na zijn
werk dan was het 's avonds TV kijken en meestal ging zijn vrouw
Anneke dan wat vroeger naar bed als hij, vaak sliep ze dan al
als hij in bed stapte en het ontbrak hem dan aan moed om over te
gaan tot het plegen van enige sexuele intimiteiten.
Maar
dan de Zondag dat was zijn dag, als zijn vrouw dan een
middagdutje deed, dan haalde hij gauw wat geld uit haar
portemonnee en jawel dan ging hij naar het etablissement dat ik
ook meende te bezoeken, nam daar enige alcoholische
versnaperingen en ging dan weer huiswaarts.
Maar
hij was dan een heel ander mens, hij werd een leeuw, als hij dan
thuis kwam pakte hij zij vrouw, scheurde haar kleding en nam
haar. Dus een totale verkrachtingsscene.
Ik
was wel een beetje beduusd en keek toch een beetje afstandelijk
naar die grote lobbes die schijnbaar gevaarlijker was als wat ik
eerst dacht.
Maar
goed bij hem thuis aangekomen werd de deur opengedaan door zijn
vrouw Anneke een leuk vrouwtje met een knap smoeltje, maar ze
was heel schamel gekleed ondanks de winter droeg zij een dun
zomerjurkje wat al heel vaak gedragen en versteld was.
Bart
ging meteen toen hij binnen kwam naar het toilet en zodoende kon
ik enkele woorden met het vrouwtje wisselen.
Op
mijn vraag of het inderdaad zo was als haar man Bart mij
vertelde,knikte zij blozend van ja, maar op mijn vraag of ik
misschien even bij haar zou blijven om het gebeuren te voorkomen
werd ontkennend geantwoord.
Het
vrouwtje bleek meer streken te kennen als haar onschuldig
smoeltje deed vermoeden.
Nog
meer blozende vertelde ze mij, ik stuur ieder Zondagmiddag mijn
kinderen naar zijn of mijn moeder, leg ook altijd op dezelfde
plaats mijn portemonnee weg met voldoende geld erin voor zijn
drankje, maar beslist niet teveel, want echt dronken maakt het
minder leuk.
Ook
koop ik in een tweedehands winkel het soort zomerjurkjes dat ik
nu draag, het is tenslotte zonde van mijn goede jurken om die te
dragen, daarom had ze liever niet dat ik bleef want dan ontnam
ik haar en ook hem, hun manier van seks beleven.
Op
mijn vraag weet je man Bart er ook van was het antwoord ' nee '
en hij mag het ook niet weten, dan is het immers niet meer echt.
Nam
afscheid van haar en net voor ik de deur achter mij dicht wilde
trekken, hoorde ik Bart roepen, ' Kom hier loeder, kom hier mijn
Delila, hoorde het scheuren van kleding en het gegil van zijn
vrouw en met een glimlach trok ik de deur achter mij dicht.
Met
een lichtvoetige tred begaf ik mij alsnog naar het
etablissement, ben maar even gebleven.
Maar
helaas mijn Delila bleek niet thuis te zijn.
|