Boeren in de
stad
Vruuger
toen stikte ut urvan, mar nou, ginne boer mir in de stad te
véénen.
Zal
ik irst mar wir de Hasselt op gaon zuuken, daor wonde meer
boeren as meessen. De parochie was toen ok gróót, dun
Dongesseweg, tot on de afslag naor de Moer. ut Kraaiven, tot on
waor nou zen die munitieopslagplotsen.
Tot
boerke Mutsers, dus tot on ut wandelbos.
Al
de gruuntekwekers in de Hóóge Witsie. Peerke Staok, zó kan ik
nog efkus durgaon, mar iederéén begrept " De Hasselt was
un gróóte parochie " mee veul boeren en ok veul erme
meessen.
Mar
ik zó beginnen mee de boeren. Dus Drie kasteleins waren ok
boer, boerke Mutsers, Peerke Staok en Kees Fesjéér. Op dun
Dongeseweg, ut verste wonde toen boer Vesseur, dan iets meer nor
veuren daor hadde boer van Gils, dan veuraon daor hadde boer
Lééten, ik docht nie dekkur ééne vergeten was.
Dan
de boeren rond de Hasselse kapel, de bekendste is Kees Fesjeer,
verder boer Verhiel, boer Vermeer, boer Verhoeven, dan zaat ur
ok nog, ik docht unnen boer Mutsers, hier kan ik ut un bietje
fout hebben, mar ik docht ok nog unnen boer Huibrechs. Over ut
knaol zaat boer Timmermans en boer van Hoven, ok wel de stinkert
genoemd, die zaten in ut verlengde van ut Haaiend, dan kan ik er
bist nog un paor vergeten zéén.
Gaon
we dan nor de Kraaiven, nou de Autoboulevaar, ut verste zaat
boer Huismans, daor tegenover zaat boer van Riel en iets meer
nor ut knaol zaat boer de Kok, de Kok had héél knappe
dochters.
Retse
hoevenstraot, veuraon zaat boer Vermeer, mar die had ik al
genoemd docht ik, dan op dun hoek van ut Oerlemanspedje en de
Retsehoeve, zaat ok unne boer, mar daor ben ik de naom van
kwéét, dan hadde boer Kolen, die zaat in de boerderij die
hillemal gerestaureerd is. Nie vergeten, de Rooi pannen, die
hadden un éégen boerderij.
Boerke
Mutsers, was toen ok nog unnen echte boer, wel mee un café en
unne spultúín.
We
gaon wir nor de Hasseltstraot, om te beginnen boer Zwaons, mar
iederéén zee Jaans Zwaons, want die was daor dun baos, sjuust,nou
is ut un gróót transportbedrééf en ze verkóópen ok nog
gas, hadde ze vruuger óók, mar toen kwaam ut úít de
strondput.
Dan
hadde bakker de Rooi, mar die boerde ok un bietje, hadden un
flinke waai mee schóón peerde.
Un
kléén stukske verder in de Ringbaon Noord, daor zaat Willeke
en Tiesje Kolen, die hadden nog un dorsmesjien mee unnen bóóm,
daoraon un péérd, die moog dan rondjes lóópen. Op die plek
is nou de bakkerij van Smarius.
Wir
nor de Hasselt, de ouw boerderij van Terra Mutsers, die wier
afgebroken, Ties Smulders dun aonnemer die on dun overkaant
wonde was ur goed mee, al de ratten van Terra staken de straot
over en kropen bij Ties onder ut steigerhout.
Laoter
wier un nuuw boerderij gebouwd, en daor stao nog un stuk van.
Dan
kreegde nog boer Illisen, Teske bekend van ut péérd rijen, is
laoter mee un dochter van slager Tuurlings getrouwd, vur ons de
Tuut, un aandere dochter trouwde mee Piet Voogd.
Verderop
neffen de klompenmaoker zaat nog unnen boer Mutsers, ut húís
staot ur nog.
In
de Weverstraot daor zaat boer de Sander, Mie zun vrouw die was
mistal druk on ut werk, mar boer de Sander zelf, dieé mees was
te lui dettie keek, die ken ik nie aanders as mee zun kont veur
op de hóógkéér.
Veuraon
in de Weverstraot zaat boer Timmermans, ik weet nie of zun
húís ur nog stao.
Dan
gaon we nor de Hóógedorpstraot, veuraon zaat boer van Wiel en
verderop boer Scherders, dur ons gewoon de Schéér genoemd, op
ongeveer de plots waor nou de bieb zit.
Aachter
in de Hasselt, is nou ut wéékgebouw, daor zaat broer Brabers,
unne zoon is nog getrouwd mee de dochter van de klompenmaoker
Braands, mar ik kwaam um al tegen op ut kerkhof, ik liep nog,
mar hij laag.
We
hadden in de Hasselt neffen slager Mommers ok nog Jan Lijs, hij
was nie direkt boer, mar ree zaand vur de aonnemers mee un
hóógkéér, mar had wel ut schonste péérd van Tilburg, as
Jan vertrok dan blonk ut túíg as nuuw, de hoeven van ut
péérd schóón zwart gemokt mee vurlóópen ollie, geroskamt,
ut was un schóón gespan, daor bleven de meessen vur stil staon
om ut goed te kunnen bekééken.
Dan
gaon we nor ut Keddent, waor nou un fletgebouw stao, daor stond
vruuger de Waoterhoef en daor boerde Bastiaonse.
Ik
docht dek zó un bietje al de boeren had genoemd, mar we hadden
ok nog aandere boeren, melk en gruunte boeren, kolen en
visboeren, ok unne ijscoboer en unne éérdappelboer, unne
kéésboer, verder nog de kraantenboer, toddenboer, soms zin ze
ok wel olieboer, mar ut was mistal " Ut putrolliúmmenneke
"
De
boeren wonde toen gewoon tussen de meessen, mee durre mist en
spurriehóóp, mee dur verrekuskot en de koeistal, niks ginne
stankcirkel, gewoon, ge kont ur nie meer haolen as oe neus vol.
Wel
was ut nie van dieë chemiese koeien en verrekusstrond as die
van nou, as ge toen langs unne boer kwaamt dan rook ut gewoon
nor un boerderij en nie de veevoeierfabriek van Koudijs. Néé,
mee de boerenluchjes konden wij toen best lééven, mar de
blauwsloten lagen ok gewoon tussen de húízen, langs ut knaol
nor de Kapelstraot, dan nor de Hassltstraat, staak daor over bij
bakker van Gils en liep dan richting Retsehoevestraot en zo wir
verder dur ut Wandelbos nor de vloeivelden on de Hóóge Witsie,
dus bekaant de hele Hasselt kon mee ruuken. Ok de looierij van
Pessers in de van Bijlandstraot en de looierij bij de Hasseltse
kapel die stonken behoorluk, néé, dan rooken wij liever de
boeren.
Midden
in de stad zaat ok nog unne boer, boer Melis, tegen ut Pieter
Vreede plein, was ur toen nog nie, wel un Pieter Vreede pad.
Mar
we hadden ut nou over de boeren en de boeren lééfde toen onder
ons, we wiesen nie beter, of ut heurde zó.
|