Nou is
iets héél aanders. As er iemand bijstand há moeten hebben van
un traumateam dan was ut onze Aartsvadder Adam en zun Eva.
Ik surf
wel uns dur ut ouwe en ut nuuw testament en dan koom ik daor
héél veul dingen tegen die mar héél summier worren verteld.
Om mar
un paor dingen te noemen: Wie van ons kiendjes wit nog det Mozes
dun irste chauffeur was op aarde en ok nog det de Fraansen dun
irste auto hebben gemokt ? Mar ut stao in dun bijbel "
Mozes ging in zun indje de berg op ' Ut zal wel een bestel-indje
zen gewist, want hij kwaam terug mee die stéénen toffels en
die zen zwaor.
Dan onze
Vadder Abraham, die wier meer dan 900 jaor oud en zaag nog kaans
om bij zun Sara kiendjes te maoken. Ut zal wel zoeken zijn
geweest tussen al die rimpels, mar ....... hij flikte ut toch.
Mar nou
waor ik over begon. ' Onze Adam ' Ik véén ut nie eerluk det
deze goeie mees, ut is tenslotte men bet, bet en weet ik nog
hoeveul keer bet over grutvadder, saomen mee men over, over
grutmoeder Eva, zomar alles in dur schoenen geschoven kréégen
wet er nie dugt.
Laoten
we bij ut begin beginnen, toen was er niks als un gróót zwart
gat ( nou moette nie drek aon unne neger denken ) en det vond
God mar niks. Wet gebeurd ur ? Hij schiep dun Hemel en ok
de
aarde, det leste kunstje flikte ie zelfs in zeuven daogen.
Mar nou
zen er genoeg atoom-waopens op de wereld om het zaakje in éné
dag naor de klóóten te helpen.
Toen hij
klaor was mee ut scheppen toen zèè hij ' Ut is goed zo!
Mar daor
kwaam ie op terug. Hij alléén en dan nog dun hemel en de
aarde, daor viel niet echt van te genieten.
Op unne
bepaolde dag zaat ie zun èègen te vervelen en un bietje mee
unne bol klaai te speulen en toen had ie zó mar ineens un pupke
gemokt, en det vond ie zò schóón, dees en dan bekaant
aanderhalve meter lang en seuventig kilo zwaor, dees wordt dun
irste mees en die noem ik Adam, durrom is de A nog aattij de
irste letter van het alfabeth.
Nou kon
God det wel féén véénen, mar vur Adam was er niks aon. Dieë
hof van Eden was schön om nor te kééken, hij kon ok eten wat
ie mar luste, mar verder was er wéénig te doen. Om nou dun
hele dag mee oe potlood te speulen (Ze hadden toen nog gin
balpennen) is ok niet alles.
God hé
det efkus aongekeken en docht ' Det is nou ok nie wé ik eigeluk
bedoelde ' en docht " Ik schep er nog iets bij "
Mar vur
niks gao alléén de zon mar op, ut zou Adam wel unne rib uit
zun lèèf kossen (zeggen ze nog aattij as iets duur is )
Goed
onze Adam wordt op un gegeven moment 's meregens wakker en denkt
' Ik heb pent in mun borst ' nou det was dus vanwege die rib,
mar toen hij zun ogen goed open dee toen zaag ie zun Eva. Er was
toen nog gin textiel, ( Tilburg was toen nog nie uitgevonden )
en ut véégeblad iets was det latere kunstschilders er mar bij
hebben gemokt, stond ze daor, in volle glorie spierkenaokt vur
um en daor komt de volgende zin vandaon ' Nondeju wen stuk '
Om Eva
te gerieven en ok het meesdom un begin te geven, was bij dun
Adam niet alléén een rib weg-gehold mar hij had er ok iets vur
terug gekregen wet um in staot stelde om laoter dun Abel en de
Kain en nog veul mèèr naokomelingen op de wereld te zetten.
Om Adam
en Eva un bietje te helpen, zó det ze ut dikkels zullen doen
hé dun goeie God daor un héél lekker gevuul bij gegeven en ut
werkte goed, dun Adam luste er wel soep van en Eva spierste er
ok nie in.
Zó
hadden ze daor un bruin lééven in de hof van Eden ok wel ut
aardse paradijs genoemd, ur groeide van alles op ut gebied,
fruitbòòmen, ur was graon, vollop vis en veugeltjes, inden en
kieppen, det waren héél goei, lin soms vier aaieren op ééne
dag.Ut vuur hadden ze pesaant ok uitgevonden en op hun manier
wier er elke dag unne barbekjoe gehouwen, mar toch toen nog
zonder kiendjes ut was toch un bietje saai.
Nou há
God die ok wel un appeltje lusten unne boom geschaopen en
daoraon groeide Godelievekus, un lekker handappeltje alléén
vur hum. ( Urbanus zong " Vur Heur " )
Hij had
tegen dun Adam en zun Eva gezee, gullie meut overal aonkomen (
ok bij elkaar ) mar van dieë bóóm mee Godelievekus blééfde
aaf, heddut gesnapt ? die is vur men allèèn.
Zo lopt
op unne middag Eva in dun hof van olijven te waandelen, gin
buren om mee te kletsen , gin kleren waor ze mee kon pronken en
mee durre Adam, daor was vandaog ok niks mee te beginnen, die
zaat te vissen. ( Was toch link, hij had gin visacte )
Dan komt
ze langs de Godelievekus-bòòm waoraon mee un zacht rose
kleurke de Godelievekus hongen te hangen.
Hillemal
gin slang of unne duvel, néé gewoon, nuuwsgierig zo as nou de
vrouwkus nog zen, liet heur nor dun bóóm toe lopen zodet ok
nog de reuk van de Godelievekus in heur neus kwaam.
Nou det
was vur Eva net zo vurlaailuk as ut kunsje waor Adam soep van
lusten.
Toen
staak ze heur haand uit en plukte un Godelieveke, mee de
gedaachte ' Det ziet God toch nie want daor hangen er zoveul aon,
dieë ene mist ie nie. ' Mar ze vergaat ( God ziet alles ) ( Nou
nog en ok nog zonder contactlenzen ) En toen gebeurde ut waor
nou nog dun bijbel over blééft mekkeren. ' Ze beet un stuk uit
dun appel ) en ut gebeurde net toen Adam terug kwaam van ut
vissen.
Hij zaag
ut gebeuren en schrok zich ut Lazerus ( ondanks det die toen nog
nie was geboren ) Hij riep ' Verdomme Eva wat doede nou, ? ge
doet iets wét we nie meugen van God '
Toen
riep Eva terug ' As ge nou ok ééne keer bet dan is het vur men
de helft minder erg'
Toen pas
gebeurde wet nu de zondenval wordt genoemd, Adam beet óók en
ut was puur uit solidariteit mee zun Eva. ( Daor is laoter de
vakbond " solidaridad " in Polen uit ontstaon )
Mar hoe
Adam ut ok probeerde, hij kreeg ut stuk appel nie dur zunne
strot en hij kreeg ut ok nie mir uitgespierst.
Mee deze
erfenis zitten wij de mannen nou nog, nie de vrouwen, nee
allèèn wij de mannen hebben unne Adamsappel, as tééken van
onze solidariteit mee Eva.
Mar toen
klonk inneens un donkerbruine stem. ' Wie o wie heet er aon men
appels gezeten ? ( onder ons gezee un stomme vraag ) Wie kon det
nou gewist zijn. ? Det wies iedereen, daor hoefde gin God vur te
hieten.
Ut end
van ut liedje was. Ze wieren mee gang ut aardsparadijs
uitgesodemietert en ik herhaol ut mar ene keer. God riep goed
kwaod ' In ut zwéét zulde gullie de kost moeten verdienen '
Ut viel
Adam nog mee, want in dieë tééd viel er nog niks te verdienen
en hij docht , ik kan er aaltij nog iets on over houwe, al is ut
mar unne kromme rug.
Toen
begon vur dun Adam en zun Eva ut lééven van de gewone werkman,
vur Eva un bietje minder want die liep op ut list van Abeltje,
dus vur heur was ut zwaore werk taboe.
Zo stao
dun Adam op unne zekere méregen op ut laand te vruuten, mee
unne stok voren maoken en dan zaaien, dan heurt hij inneens unne
gil, van de buurvrouw kon ut nie zéén want die was er toen nog
nie, dus ut moes Eva wel zèèn.
Hij in
dun dubbele looppas naor zun hut en daor laag Eva mee in heur
éérmen Abeltje, hij vroeg of ie soms un bietje kon helpen,
niks ervan zee Eva, overal af blééven ' Dees zen vrouwen
zaoken '
Omdet
God hèèl veul vergift, kwaam hij ok nog efkus op bezuuk en zee
tegen Eva deze historische woorden ' Ut is unne schóón menneke,
ik had ut niet beter gekunt '
Adam nie
op zun mundje gevallen zee toen ' As gij ze schept zal ik ze wel
maoken '
Nou hij
was nie te lui en mokte er werk van, want hij kreeg nog veel
nakomelingen.
Vur de
goeie Christenen onder ons, God hield wel van un geintje en kon
ok un satire waarderen.
Toen
Abeltje was geboren, kwamen verder er nog un stel meskus en ok
un bruurke de kaoie pier Kain.
Nou
vraog ik men aaf. ' Hoezo unne kaoie ? Abel en Kain hadden nog
meer bruurs en omdet er toen verder op de wereld nog gin meessen
waren, ze waren nog jong, vuulden en willen ok iets, dus ze
stoeiden en rollebolden mar mee hun zusters. Ut woord incest
wier pas laoter uitgevonden.
Nou viel
ut un bietje ongelukkig det Abel en Kain allebei un ogske hadden
op één van de gezusters en daor kregen ze ruzie over.
Nou pakt
Kain un flink stuk hout en gift daor Abel unne stevige dreun mee
op zun hersenpan en daor was ut kupke nie op gebouwd ( God was
vergeten un helmke in te bouwen )
Abel
kukte nog unne keer en zakte dur zun knieën. Wé doede nou ?
Zee Kain, want van dòòd gaon wiessen ze nog niks aaf. ( De
kraant was er toen nog nie, dus overlijdensadvertentie's, kregen
ze ok nie te zien )
Dus ut
was vur dun Adam en zun Eva en de rest van de kroost dun irste
kennismaoking mee dun dood.
Dieë
klap van Kain werd dur Adam nie goed gevonden en hij riep 'Eruit
gade' en die zuster waor gut vur gedaon hebt krèègde ok niet
mee.
Adam had
een dochter die lusten gin spruitjes mar kon liegen tot ze zwart
wier en die kreeg Kain mee.
Al heur
nakomelingen ok al logen ze nie, ze wieren toch zwart.
Mee de
gedaachte als ik dan toch weg moet dan mar heel ver, is ie gaan
lopen, hij kreeg un bietje vee mee, schaopen en gééten, en
naor veul lopen kwaam hij in Afrika, dus ondanks dat ze zwart
zen, al die negers det is dan toch ok familie van ons . Wel gin
naoste familie, mar toch.
Ik hoop
wel dat ze niet mee hil de club op de koffie komen nou ze ut
weten, ik ben nie zö familieziek. Ge keert ok wir trug naor ut
begin van ut verhaol, toen was er ok niks als un zwart gat.
Dus wet
blekt er nou, hillemal gin erfzonde, gewoon un vrouw die trek
had in un appeltje, zoiets kan nou ook nog gebeuren.
Kain,
eigeluk hillemal ginne moordenéér en ok gin doodslag, hij wies
nog nie eens wet dood was, ut was gewoon unne klap die
ongelukkig uitviel.
Nou
noemen ze zoiets ok doodslag, ok al zegde twee dagen van
teveuren degge gaot slaon.
Mar as
ge ut ouw testament leest, dan denkte on heel iets aanders, ut
perkament was geduldig net as nou ut kraantenpapier.
Ut kan
goed zijn als ge die verhalen echt uitspit, det onze Lieve Heer
niet op unne ezel ree mar op un Gazellefiets, mee Maria
aachterop.
Dun Adam
is heel oud geworren, mar daor leesde verder nie veul over, dus
dat moet dan ut ende zéén van men verhaol. Gelukkig, heur ik
zuchten.
PS Ik
kreeg list nog provisie op men rekening, vanwege de reclame vur
de Gazellefiets.