|
|
Ed
Schilders
Boeken
op Vakantie (9) - IJssel
IJssel
Volgende week zal veilinghuis Van Gendt
zeven schriftjes onder de hamer brengen waarin Simon Carmiggelt 175
afleveringen opschreef van de rubriek die hij ondertekende met
'Kronkel'. Al deze handgeschreven 'Kronkels' dateren van na 1970. Vóór
dat jaar schreef Carmiggelt zijn stukjes ook al in schriftjes, maar het
bericht in 'de Volkskrant' zegt dat hij er tot 1970 'een gewoonte van
maakte zijn originele teksten te versnipperen en in de IJssel te
werpen.'
De open haard, preutse erfgenamen, de papierversnipperaar, en knagend
ongedierte, ik dacht dat ik alle varianten van handschriftverlies nu
onderhand ten minste één keer onder ogen had gehad. Maar daar zul je
het hebben: Carmiggelt en de IJssel. Zelf schreef hij 'IJsel'.
Dit vraagt om een recherchebijstandsteam. De zachtaardige Carmiggelt als
serial killer? Op diverse plaatsen zijn snippers aangetroffen. Snipper
komt in beeld. Ik lees: 'dik uur, in een gerieflijke trein, en je bent
er' Tweede snipper: 'lijk ligt die IJsel vlak bij Amsterd'. Getuigen
kunnen contact opnemen met de politie in hun woonplaats.
Waren de schriftjes al dood als Carmiggelt in Amsterdam op de trein
stapte? Of werd het eerst verdronken en pas daarna verscheurd? De lezer
tast in het duister.
Schrijver aan de IJssel. Uit zijn regenjas haalt hij het schriftje van
dertig cent, gelinieerd. Nog eenmaal bladert hij. Nu begint het scheuren
onder het prevelen van een gebed dat opent met de woorden 'Asperges me',
en dat eindigt met de oeroude hymne van de stilte. De handen laten de
snippers los boven het water. De IJssel wordt medeplichtig.
Was het een keuze? De 'Kronkels' of Kronkel zelf? Over de IJssel schreef
Carmiggelt ooit, lang voor 1970: 'Maar er gebeuren toch wel dingetjes,
die je opeens het besef geven, in sterke mate élders te zijn.'
|
|
|