Lezen is verzamelen.
Lang voordat hij letters had, las de lezer aren. Tegenwoordig
worden aardbeien 'geplukt', maar toen P.C. Hooft nog leefde - hij
stierf op 21 mei 1647 - werden ook de aardbeien nog 'gelezen'.
Hooft werd ziek toen
hij vanuit het Muiderslot naar Den Haag was gereisd om op 10 mei
de begrafenis van Frederik Hendrik bij te wonen. Hij kwam er niet
meer bovenop, Hooft.
Caspar Barlaeus was
een groot geleerde en een goede vriend van Hooft. Hij werd ziek in
november 1647, een half jaar na de dood van zijn vriend. Hij kreeg
last van wat men toen 'melancholie' noemde, een depressie met
merkwaardige bijverschijnselen: hij dacht dat hij van stro was, en
dat hij daarom niet in de buurt van vuur mocht komen. Anderen
zeggen dat Barlaeus meende dat hij van boter was, en dat hij
vreesde te smelten als hij in de zon kwam.
Barlaeus stierf op 14
januari 1648. Zijn lichaam werd in een put gevonden. De
geschiedschrijving aarzelt tussen een ongeluk en zelfdoding maar
is het erover eens dat het gemis aan Hooft de belangrijkste
aanleiding was. Ik wil daar iets aan toevoegen.
Er zijn veel brieven
van Hooft waarin hij in de loop der jaren zijn vrienden uitnodigt
naar het Muiderslot te komen en te genieten van wat hof en bongerd
voortbrachten. Al naar gelang het seizoen worden de vrienden
verleid met rijpe pruimen, gelokt met kweeperen, en gesommeerd om
'instede van de boeken de aerdbezen te helpen lezen.' Barlaeus was
altijd van de partij.
Nu kwamen die brieven
niet meer. Het was de eerste zomer zonder Hooft geweest. Barlaeus
werd er melancholisch van. Hij miste zijn vriend, en soms meende
hij dat hij van slagroom was.
Dan miste hij de
aardbeien. |