Avignon
Ik denk dat ze Mireille heette maar ik heb het haar niet gevraagd,
want de kans is natuurlijk groter dat ze een andere naam draagt,
en op illusies moet je zuinig zijn. Ze verkoopt boeken in de
winkel van Roumanille in de rue Saint-Agricol in Avignon. Sinds
jaar en dag is deze winkel gespecialiseerd in de letterkunde van
de Provence. Dat is logisch: in de negentiende eeuw werd de winkel
gesticht door Joseph Roumanille, Provençaals dichter en
publicist. Frédéric Mistral was zijn leerling. De leerling
overtrof de meester, want Mistral schreef 'Mireille'.
Mochten alle boekwinkels bevolkt worden door de gelijken van
Mireille, het zou het leven van de lezer aangenamer maken.
Mireille lacht, Mireille zegt dat ik moet gaan zitten, hier op de
plaats, denk ik, waar ook Mistral ooit gezeten heeft. Mireille
vraagt wat ik wil lezen. Mireille draagt een witte blouse.
Een uur eerder was ik in een andere prachtige boekwinkel, twee
straten verderop. Hoge kasten vol oude boeken in lederen banden.
Maar mevrouw Messalina bekijkt me argwanend als ik binnenkom, en
terwijl ik voor de kast sta en boekjes bekijk, voel ik hoe ze me
aanziet voor een potentiële boekendief. En misschien, moet ik
toegeven, zie ik er inderdaad bedenkelijk uit: korte broek,
strohoed, sportschoenen, zonnebril over mijn gewone bril. Elk boek
dat mijn aandacht trekt, blijkt zevenhonderd gulden te kosten.
Voor minder doen ze het hier niet.
Maar dan: de opluchting in Roumanille die Mireille heet. Voor
Mireille wil je Provençaals leren. Ze brengt me een mooie uitgave
van Béguins dichterlijke biografie over Maria Magdalena, 'La
Madaleno', met de Franse tekst ernaast, 'La Madeleine'. Geen lezer
kan Mireille iets weigeren.
Ze pakt het boek keurig in. Ze heeft het zelf ook gelezen. Ze doet
het in een tasje van bruin papier.
Ik
heb het nog, dat tasje.
|