Pech
onderweg
Het
was eind jaren zeventig, dat ik na vijf keer voor het rijbewijs
te zijn gezakt,
eindelijk
het felbegeerde roze papiertje op zak kreeg.
Een
half jaar voor ik het rijbewijs behaalde, had ik 地 gifgroene
DAF 66 aangeschaft.
Wanneer
je in die tijd autobezitter was, en nog geen rijbewijs had,
mocht je voertuig
worden
uitgerust met dubbele bediening en 地 zogenaamde dodemansknop.
Met
地 ervaren autorijder mocht je dan de weg op.
Bij
dreigend gevaar als gevolg van klunzigheid van de
leerling-automobilist, kon de bijzitter
de
motor uitschakelen met de zogenaamde dodemansknop.
De
vakantie was aangebroken, en zo gingen we met de DAF 66 via
allerlei binnen-
weggetjes
op weg naar Bretagne, dat we na vier dagen bereikten.
Met
elke dag regen, twee vervelende tieners, en 地 Rapido-caravan,
die alleen bij mooi weer ingeklapt kon worden, hadden we het na
vijf dagen wel gezien.
Zondag
was bij uitstek 地 dag om weer te vertrekken.
Rond
het middaguur was alles ingepakt, de caravan achter de auto
gehaakt, en de tieners
losgeweekt
van de hangplek. We konden vertrekken. Niet dus.
De
motor zo dood als 地 pier, geen zuchtje geen rateltje, niets.
Wat
moet je dan op zo地 zondagnamiddag in het binnenland van
Bretagne, met de dichtst-
bijzijnde
garage op zestig kilometer afstand?
Na
een half uur bellen werd er eindelijk opgenomen bij de garage en
ik legde het probleem
uit.
De
garagist begreep er niets van, maar dat kon aan mijn Frans
liggen.
Tegen
vijven zou hij proberen langs te komen. "Het is immers
zondag monsieur".
Tegen
vieren kwam hij opdraven.
Samen
keken we onder de motorkap, en probeerden keer op keer de motor
te starten.
Geen
sjoege, de motor bleef morsdood.
Opeens
zag ik de monteur achter z地 oren krabben, hij mompelde iets
dat leek op "fil vert".
Verstond
ik het wel goed? "Fil vert". Dat was waar ook, die
groene draad liep naar de dodemansknop en die was ingedrukt! Dat
was zeker bij het inladen gebeurd.
Nu
moest ik mijn gezicht nog zien te redden. Zo onopvallend
mogelijk drentelde ik van de motorkap naar het dashbord. Stiekem
trok ik de knop uit en startte de motor.
Hij
liep meteen als 地 naaimachientje.
Met
地 dikke fooi en hoog de hemel ingeprezen, verliet de monteur
hoofdschuddend de camping.
Na
vijf dagen bereikten we Nederland waar het plensde van de regen.
|