Vervalsingen
Naarmate
de oorlog vorderde, was er hoe langer hoe meer
behoefte
aan valse documenten.
Die
waren nodig om de mensen uit Duitsland weg te houden.
Er
moesten stamkaarten voor onderduikers worden nagemaakt,
en
er was ’n enorme behoefte aan valse persoonsbewijzen en
Ausweisen.
De
methoden om documenten na te maken, werden steeds meer
geperfectioneerd,
en de jacht op vervalsers door de bezetter
werd
steeds heviger.
De
oudste broer van mijn vader, oom Henny, was destijds
conciërge
op de Amsterdamse Grafische School aan de Dintelstraat.
Op
deze school werden in de oorlogsjaren veel vervalsingen gemaakt.
Toen
ik van 1950 tot 1954 daar studeerde, heeft hij mij daarover
wel
eens het een en ander verteld.
Het
was uiterst riskant werk. Werd je gepakt, dan kon je op de
kogel
rekenen.
Een
van zijn beste vrienden, mijn oud leraar boekdrukken, de heer
Kedde,
behoorde tot de categorie meestervervalsers
Op
de school, hadden de vervalsers ’n zeer uitgekiend
waarschuwing-
systeem
ingesteld.
De
drukpersen en andere vervalsingapparatuur moest in ‘n
mum
kunnen verdwijnen net als de vervalsers zelf.
Rookbommen
en gas kwamen er aan te pas.
De
school in de Dintelstraat in Amsterdam Zuid was een van de
centra
van de"meestervervalsers".
Met
voor die tijd primitieve middelen, maakten zij prachtigste
vervalsingen.
Dankzij
deze anonieme "meestervervalsers", kon menige Engelse
piloot
ons land worden uitgesmokkeld en via grote omwegen
Engeland
weer bereiken om opnieuw tegen Nazi Duitsland te
worden
ingezet.
Pilotenopleidingen
waren veel kostbaarder dan vliegtuigen.
Mijn
oom heeft het gelukkig overleefd, en na de oorlog nog menig
scholier
van De Amsterdamse Grafische School tot de orde geroepen.
Ook
van mijn beminnelijke leraar, de heer Kedde, heb ik nog
veel
kennis op het gebied van de boekdrukkunst opgestoken.
|