Het is begonnen met de crisis. De media bleven er dag in dag uit, jarenlang over berichten. Het woord ‘crisis’ kwam zó vaak in de krant dat ik, om zelf niet in een crisis te geraken, er iets mee moest doen.
Ik knipte de crisiswoorden eruit , plakte ze op stroken papier en maakte er een lamp van, de crisislamp (zie foto 1). Zo werd de crisis verlicht, kwam het woord ‘crisis’ steeds minder in de media voor en behoort de crisis, als ik de krant mag geloven, inmiddels tot het verleden.
Maar goed, al doende was het mij opgevallen dat er zoveel scheldwoorden in de krant staan. Die begon ik nu ook te verzamelen, uitgebreid met de eigen regel: alles waar je ‘vuile’ en’ vieze’ voor kunt plaatsen kan als scheldwoord dienen.
Gefrustreerde labbekakkers en ander ongeregeld volk zullen met deze verzameling scheldwoorden ongetwijfeld hun voordeel kunnen doen. Men kan zich meer gevarieerd uitdrukken en stoom afblazen waardoor zomaar de spanningen in de wereld kunnen verminderen, zeker als het blijft bij het Tilburgse adagium: “Schèène doe nie zeer, schuppe hedde ’t hart nie”.
