Baden
in de vijver
Vandaag zag
ik het roodborstje (het mannetje) weer bezig op de platte rivierkei bij het
vijvertje.
Hij stond maar te dralen alsof hij niet in het water durfde, zakte door zijn
knieën om een sprongetje te nemen, maar bedacht zich steeds op het laatste
moment.
Na een tijdje ging hij dan eindelijk te water en nam een echt bad.
Dat ging als volgt: bij wijze van aanloop vloog hij een stukje op, bleef
fladderend nét iets boven het wateroppervlak hangen en plons, liet hij zich
vallen.
Met zijn vleugeltjes half uitgespreid en het kopje gestrekt omhoog, lag hij
daar een beetje hulpeloos in het water te dobberen. (Een roodborstje weegt
hooguit
17 gram
, een heel licht en pluizig bolletje. Met zijn ietwat vettige veertjes en de
nodige lucht daartussen blijft hij vanzelf op het water drijven.)
Onstuimig begon het roodborstje met zijn vleugels op het water te slaan en
spetterde alles nat. Diverse keren stak hij zijn kopje onder water waarna hij
de druppels weer van zich afschudde.
Na enkele minuten zocht hij een tak op en begon zich uitgebreid te soigneren.
Met zijn pootjes en snaveltje krabde en pikte het roodborstje minutenlang
tussen zijn veren, draaide, schudde en fladderde om maar zoveel mogelijk stof
en parasieten te verwijderen. Dit hele ritueel herhaalde zich zo nog enkele
keren.
Piet Schellekens
Klik
hier om het volgende deel van 'Het roodborstje' te lezen.
|