Onneuzel
keinder
Trom, trom,
trieterke,
Nog ’n hallef
lieterke,
Nog ’nen halve
cent,
Dan ben ik
content.
Trom, trom,
tretterke,
Ik zing veur
eûw ’n letterke,
Veur ’n zij
spek?
Dè raoi-de
krèk!
(Meziek uit
èige land, 1939)
De
Monikaspeuler
Mee ’n vuil
boezeroen en ’n blinkend zwart pak
en aachter z’n
kiezen ’n pruimke tebak
zu stao den
artiest ied’ren dag an de deur,
z’n monika
speult in ’nen eendren sleur:
Niede-not-not-not
niede-not-not-not
m’n hemd is
gescheurd en m’n schoen zijn kepot!
Z’n
greùwzwarte vingers gaon over ’t klevier,
hij speult dik
hil vals, mèr vertrekt dan gin spier,
ge heurt soms
den bas in ’nen anderen toon
as ’t
feitelijk moes – mèr dè veindt ie gewoon:
Niede-not-not-not
niede-not-not-not
speult de monika
wir enne wals of gavotte.
En ’t volk van
de straot heurt ’m aalt ève gèr,
dus hij trekt en
hij speult en hij breng et nog vèr,
want aalt kumt
ie thuis mee wa centen op zak
veur ’n goei
glèske bier en ’n pèkske tebak,
Niede-not-not-not
niede-not-not-not
a’k nie hil
den dag speul hè’k ôk niks in de pot!
(De kneuter,
1940)
De oude
speeldoos
De Friese
staartklok heeft in zeven keren
de broze stilt’
in klanken omgezet
en werpt den
weergalm tegen ’t kabinet
waar de Madonna
troont in malve kleren.
Dit intermezzo
noodt tot musiceren,
ik heb de oude
speeldoos aangezet
en een
luchthartig Mozartmenuet
hult deze kamer
in rococosferen,
totdat de rol
het spel doet keren
in
tweekwartsmaat – en in een luid duet
trom en triangel
tracht te triomferen.
Achter het raam
zingt klagend een falset
dat Jaapje volop
zit in de misere,
maar d’oude
speeldoos rinkelt van de pret!
(De wiender,
1948)