De snelwegeik van Ulvenhout

In 1844 werd een begin gemaakt met de opbouw van het landgoed Anneville in Ulvenhout.  Prosper Cuijpers van Velthoven liet eerst een boerderij bouwen en startte in 1851 met de bouw van het landhuis naar een ontwerp van de architect Trappenier. 

Tot de jaren twintig van de twintigste eeuw werd het landhuis bewoond door zijn eigenaren waarna het een hotel-restaurant en theeschenkerij werd. In de laatste maanden van de oorlog werd het landgoed gevorderd door de Duitse bezetter. Na de bevrijding van Zuid-Nederland was Anneville tot mei 1945 het verblijf van Z.K.H. Prins Bernhard, toen deze zijn hoofdkwartier in Breda had. Na zijn vertrek werd Anneville op 3 mei 1945 voor ongeveer zes weken de residentie van H.M. Koningin Wilhelmina. Hier bereikte haar het nieuws van de capitulatie van de Duitsers in Nederland. De toegangsweg van Anneville werd aan beide zijden geflankeerd door een rij eiken. Toen men de A58 wilde aanleggen dwars door deze oprijlaan, besloot Rijkswaterstaat enkele van deze eiken te gaan kappen. Gelukkig kon een van deze te kappen eiken gespaard blijven toen bleek dat hij juist in de middenberm uit zou komen. In 1991 kwam tijdens een inspectie van de boom aan het licht dat zij maar ongeveer de helft van de benodigde 80.000 liter water per jaar kreeg op deze vreemde plek. Vanaf dat moment wordt de boom in de seizoenen dat het nodig is om de twee à vier weken voorzien van water. Aan het viaduct nabij de boom is een regenpijp bevestigd die tot vlak bij de boom loopt. De pijp is aangesloten op een drainage rondom de boom. Een tankwagen tankt gemiddeld per keer zo’n 8.000 liter water uit het riviertje de Mark, en die wordt in de pijp gelost. De eik gedijt er prima bij en is door zijn bevoorrechte behandeling en solitaire opstelling zelfs aanzienlijk groter dan zijn leeftijd- en soortgenoten aan weerszijden van de snelweg. Rijkswaterstaat noemt hem ‘onze troetelboom’ en het bedrijf dat de bewatering verzorgt, noemt de boom ‘de heilige eik’.

Hier in de verte komt de boom rijdende van Tilburg naar Breda.

Wij noemden voorheen deze boom altijd de Heras-boom, dit omdat er een fraai hekwerk met een Herasbordje omheen staat.

In bovenstaande montage zie je rechts een overgebleven deel van de oprijlaan.
 

Boven en onder het resterende deel van de oprijlaan.