een suikeresdoorn naast de kerk in Gilze

Al vaker heb ik in deze rubriek geschreven over de beste vindplaatsen van aparte en monumentale bomen. Pastorietuinen, kerkhoven en villatuinen zijn de beste plaatsen. Zo is de kerk van Gilze helemaal omgeven met veel groen. Als je vanaf de voorkant aan de linkerzijde langs de kerk loopt zie je de boom van deze week staan. De suikeresdoorn stamt van origine uit het oostelijk deel van de Verenigde Staten. Het exemplaar in Gilze is geplant in het laatste decennium van de 19e eeuw. Karakteristiek is de grote takwond op de stam.

17-12-2005: een aanvulling op deze boom van Jos de Vet:

Vandaag kijk ik met nóg meer plezier dan anders naar jouw Boom Van De Week. Zo'n 60 jaar geleden heb ik vaak heel dicht bij deze suikeresdoorn gelopen en gestaan. Vlak naast de kerk stond destijds de lagere jongens(!)school. In de oorlogsjaren was die in bezit genomen door Duitse militairen. De verschillende klassen werden her en der in het dorp ondergebracht, waar maar enigszins een groep jongens met de "meester" tezamen kon zitten. Toen de oorlog goed en wel voorbij was, werden we weer verzameld in het oude schoolgebouw. Vanaf de Kerkstraat gezien, achter de school, was de speelplaats, de "cour", pal tegen het groen rond de kerk. Daartussen was -uiteraard- een afscheiding van gaas. Het gaas stond vrijwel tegen de stam van de suikeresdoorn.

In die tijd zat ik in de 6e en 7e (!) klas. Als we voor de school begon en in het speelkwartier niet in beweging waren, stonden we, het groepje van 5/6 klasgenoten waar ik bij hoorde, meestal vrij vooraan rechts op de speelplaats, dicht bij het gaas en dus dicht bij of onder deze boom, te praten (of te raaskallen?). Wij waren toen 12/13 jaar en bezig met te proberen iets meer van de wereld te weten te komen dan de oorlog, die we net achter  onze jongensruggetjes hadden. Daar hoorde ik van Piet -die een jaar ouder was en die wij daardoor voor wereldwijs hielden- ook mijn eerste "vieze versje". Ik zal het niet licht vergeten.

 Je ziet, ook bij deze boom heb ik mijn mijmeringen, in dit geval herinneringen. Ik vraag me af, wie van al die klasgenoten er nog zijn...Een paar jaar geleden heb ik nog eens met een van hen, die nog altijd in Gilze woont, de rij nagelopen. Toen bleek dat meer dan eenderde, onder wie de voornoemde Piet, al overleden was.

Bij een bombardement in 1944 waren ook twee klasgenootjes omgekomen.

Tsja......

 Ik vermoed dat bij het aanleggen van de speelplaats de tak is weggezaagd waar de grote wond van overgebleven is.

Volgens mijn achterneef Jan de Vet, voorman van de Heemkundekring in Gilze, die ik daartoe geconsulteerd heb, zou dat ± 1937 moeten zijn geweest.

Jan is een jaar of 6 ouder dan ik. Hij herinnert het zich zo goed doordat, toen de speelplaats werd aangelegd, hij daar al spelend van een al voor het hekwerk gemetseld muurtje viel en daarbij zijn enkel kneusde, vlak voor zijn vader, die weduwnaar was, hertrouwde.  

Als dat geen betrouwbare informatie is....

De suikeresdoorn zal dan toen een halve eeuw oud zijn geweest.