de treurbeuk van seminarie IJpelaar

De locatie waar de boom van deze week staat is de tuin van het voormalige seminarie aan de Seminarieweg in Breda. Onafhankelijk van elkaar kreeg ik in de loop van de tijd mails van Corrie Vermeeren en A. Lustenhouwer om hier eens te gaan kijken naar de bomenpracht. Vooral de treurbeuk prikkelde de fantasie van de schrijvers maar ook werd gerept over een grote sequoia en een moerascipres. Die laatste bleek overigens niet meer van de levenden, maar daar later meer over. De treurbeuk staat nog steeds te gloren van levenslust, vrij dicht achter het oudste gedeelte van het hoofdgebouw van het seminarie. Dit oudste deel is gebouwd in 1860 en als ik de treurbeuk beoordeel zou dat ook best eens het plantjaar kunnen zijn van deze boom. Hij heeft een forse entplaats en het bovenste deel bestaat uit drie machtige stammen die de lucht in knallen. Natuurlijk hangt zijn bladerdek zowat tot op de grond wat het typisch intieme aan zo'n treurbeuk geeft. De beuk schijnt het moeilijke bomenjaar 2010 goed doorgekomen te zijn. Dit in tegenstelling tot de eerder genoemde sequoia, die behoorlijk wat dor materiaal heeft. De moerascipres lijkt al eerder dood gegaan te zijn.