de
treurbeuk van seminarie IJpelaar
De locatie waar de boom van
deze week staat is de tuin van het voormalige seminarie aan de
Seminarieweg in Breda. Onafhankelijk van elkaar kreeg ik in de loop van de
tijd mails van Corrie Vermeeren en A. Lustenhouwer om hier eens te gaan
kijken naar de bomenpracht. Vooral de treurbeuk prikkelde de fantasie van
de schrijvers maar ook werd gerept over een grote sequoia en een
moerascipres. Die laatste bleek overigens niet meer van de levenden, maar
daar later meer over. De treurbeuk staat nog steeds te gloren van
levenslust, vrij dicht achter het oudste gedeelte van het hoofdgebouw van
het seminarie. Dit oudste deel is gebouwd in 1860 en als ik de treurbeuk
beoordeel zou dat ook best eens het plantjaar kunnen zijn van deze boom.
Hij heeft een forse entplaats en het bovenste deel bestaat uit drie
machtige stammen die de lucht in knallen. Natuurlijk hangt zijn bladerdek
zowat tot op de grond wat het typisch intieme aan zo'n treurbeuk geeft. De
beuk schijnt het moeilijke bomenjaar 2010 goed doorgekomen te zijn. Dit in
tegenstelling tot de eerder genoemde sequoia, die behoorlijk wat dor
materiaal heeft. De moerascipres lijkt al eerder dood gegaan te zijn.