BEVERSLUIS EN DOHMEN |
|
BEVERSLUIS EN DOHMEN |
|
Bot en
als je niet meer vijlen kunt en ook Pandorra's
doos op slot is denk
er niet aan denk maar liever aan het leven de
geest moet sterk zijn want het leven duurt maar even De
adem afgeknepen einde van dit leven paar
laatste happen wees niet bang als je hart het gaat begeven Lijkbleek
en dan ben je een gedachte het
lichaam terug naar moeder aarde die het langer al verwachtte Als
de dood zijn intree doet dan is dat eeuwig magere
Hein maakt het niet uit hij komt zelfs nog uit verveling godverdomme
zou je zomaar kunnen schreeuwen het
is een noodoplossing en hij duurt al eeuwen maar
als je schreeuwt wie is daarmee dan geholpen lege
ruit een vuige kist en een lijk onder het stolpje scheve
schoonheid die net doet alsof ze doodbloedt zwarte
schaap lege kist want je deed t ook nooit goed En
als zo'n kutwijf je vernaggeld ben je nergens koud
en kil twintig messen om mee in je ziel te kerven denk
er niet aan denk maar liever aan het leven want
ook die vriendschap was eerst nemen dan pas geven Weerbarstigheid
stommelt in je maag je
bent voortdurend aan het slikken en je slokdarm werkt vertraagd ze
was al weggegaan toen ze nog zei ze mist je je
kunt niet wennen aan dat botte egoïsme Het
gif dat stroomt als cocaïne door de ader eerst
je vriendin weg dan de dood doen van je vader het
klinkt welbeschouwd allemaal nogal eenzaam het
vervult je met wijsheid maar je hebt er geen reet aan Blijven
vijlen blijven vijlen tot het bot is en
als er niets meer valt te vijlen en het ego door de strot is denk
er maar niets van denk maar eerst eens aan een reden wat
van hoger wordt gegooid valt doorgaans sneller naar beneden er
is geen macht die je beschermt in deze wereld er
is een ruimte voor jezelf en er zijn altijd zwarte veren
blonde deernen blonde deernen blijven lokken en
er is absoluut geen reden om je op te laten fokken. Je
zult stil zijn je zult slikken tot je blauw ziet je
zult gevoel aanvaarden tot je van het voelen geniet het
lijden is heel de essentie van het leven we
nemen allemaal meer dan we een ander willen geven.
Sterfbed In
memoriam Willem Beversluis (14-10-1935 – 27-09-2006) Zo
duidelijk lijken
onze gezichten
op elkaar
pas hier
kan ik lezen
en zien hoe
ik je voortzet zo
duidelijk een pakketje
genen in een
tijdperk de generaties
volgen en
volgen er ligt een
klein jochie te slapen
het weet nog
van toeten en
blazen er gaat een
kornuit naar de
bliksem een broer
een vader een
opa beschuit met
muisjes het afscheid
als suiker zo
plakkerig en zoet zo
duidelijk lijken onze
gezichten op elkaar
pas hier kan ik
lezen en zien.
|
|