Verloren
Met
de jaren komen de
Verhalen
de dromen
Die
nooit werden vervuld
Eindeloos
plannen eindeloos
Geduld
tot er uiteindelijk
Veel
te veel tussen kwam en
We
hadden zoveel kunnen
Zeggen,
maar liever nog waren
We
bij elkaar leefden parallelle
Levens,
werden gewaar waar
Werkelijkheid
buigen
Kan,
waar niet meer valt uit te leggen,
Gezamenlijke
woordenwisselingen
Ze
vielen langzaamaan in duigen ze
Zijn
inmiddels leeggebloed
Achteraf
zeg je: we hadden het veel te goed
Opgegroeid
zonder werkelijk verlangen,
Egocentrisch,
niet op zoek
Hoeveel
we ook lazen, we bleven een open boek
In
de ogen van onze opvoeders
Vooruitgang
door gebrek aan ideeën
Langzaam
braken we in tweeën
En
de dromen, ach ja de dromen
Zolang
we leven geloven we ze
Toch
niet & hopen we elke dag op
Andere
dromen die gaan en komen
Liefst
langs heuvels, daken, gevels
Bomen
en als we sterven
Worden
we scènes in de
Dromen
van iemand anders.
|