|
Traject 2005 Herbert Mouwenpoëzie en proza 'Getuigen
de zintuigen van goede smaak, een welwillend gehoor, voortschrijdend
inzicht, een scherpe geur? Dichten kun je op gevoel of op de tast, als een
geboren kaartspeler, want te over zijn de zinnen.'
Een
spel van zinnen en zintuigen Gedichten Herbert
Mouwen
Vanuit
mijn buitenhuis komt een
geur die ik nimmer mag vergeten
mij onvoorwaardelijk tegemoet,
niets meer wil ik weten Te
weinig, wie zich inhoudt kan het
einde niet voorkomen, niet langer
kies ik voor hen die hangen naar
liefde, ik zoek het hogerop * De
toppen van mijn vingers strelen,
de smalle lippen kleven, mijn
voorhuid strekt zich, wie lacht
wordt niet ernstig genomen Te
vroeg heb ik je gewassen met
modder, je dorre lijf bedekt met
loze kreten, je onderhuids geraakt
met vuile woorden
* Wie
naar de grond blijft kijken kan
niet beklijven, tekst en zin krijg
ik nauwelijks, wie zich wil bezinnen,
zal ik altijd glazig zien Te
lang koos ik voor gedichten schrijven,
en voor een verblijf in klank
en waan en woord taalde ik
naar een bewoonbare lijven * Met
saamgeperste lippen van verbetenheid
laat ik lichtzinnigheid links
van me liggen, ik proef met gesloten
mond simpel gedachten Te
over zijn de zinnen, geen enkel verlangen
naar dood en zand en graf
is langer dan het klinkende woord,
geen laatste vers is ooit af * Zinnen
getuigen van een goede smaak,
een zichtbaar verlangen, oorverdovende
woorden, een transparante
huid, een aroma Te
kort bezint zij zich op het vuur
achter het morgenlicht en op
de mogelijkheid een hand op
mijn schouder te leggen * Weer
zin in de geluiden van de dageraad,
wel hoort de angst bij mij
die zich vertaalt: ik ben schuw voor
vogels die de dag veroveren Te
ruw ben ik geraakt om me over
een dood punt heen te helpen, ik
ken je huid die landschap heet, geen
weerklank kent zijn grenzen * Niets
voelt zachter dan de dagen dan
de herinneringen aan jou die tegen
mijn gedachten aanschurken, schuchter
is de zin van het voelen Te
schraal zijn de schilfers van je uiteengevallen
zinnen, zo klinken alle
woorden schamper en ik besef amper
je tegenwoordigheid alom
|