Scatologica - Elie van Schilt - Hoe deden de veteranen het? Zo!

Wat vaak een stiefkindje blijkt te zijn in oorlogsboeken, ook in verhalen van veteranen, dat is het poepen en pissen, ook het wassen komt maar sporadisch ter sprake.

Terwijl, de genoemde onderwerpen toch net als eten en drinken een dagelijks gebeuren waren, vaak nog belangrijker als eten en drinken, want kon iemand niet pissen, dan was het meteen een run naar de hospik en ook de ontlasting werd goed in de gaten gehouden, was de kleur of vormgeving niet zoals men dat gewend was, ook dan was een bezoek aan de hospik een normaal gebeuren.

Nu zal men wel denken daar komt Elie weer met een strontverhaal, net of men die niet al voldoende van hem heeft mogen lezen, maar desondanks wil ik deze publicatie toch voltooien, daar ik vind dat het poep en pis gebeuren al veel te lang onder de mat is geschoven. Dit is natuurlijk letterlijk bedoeld.

Het gekke is dat ik mij het sanitair gebeuren op sommige plaatsen nog duidelijk voor de geest kan halen, terwijl ik van andere legerplaatsen mij niets meer kan herinneren.

Inderdaad, toen ik opkwam was ik een..................veel ondervinding had ik nog niet.

Bij moeder thuis was het poepgebeuren een strikt privé aangelegenheid, het haakje werd zorgvuldig op de deur gedaan en ongestoord kon deze dagelijkse taak worden volbracht, het enigst hoorbare voor een buitenstaander was het " éééh " en daarna de plons van de drol die in de strontput viel, wat verder nog resteerde was de lucht, voor hem of haar die de prestatie had verricht, vaak niet onaangenaam, maar de rest vond het gewoon stinken.

Toen kwam ik onder dienst. Mijn eerste confrontatie met het militaire poepgebeuren, niet langer was het een privé aangelegenheid. Het was de vliegbasis Volkel waar ik als puppes mijn opleiding kreeg en getracht werd van mij een Marinier te maken, het was ook daar dat we werden ondergebracht in zg. nissenhutten waarin naar ik me nu nog kan herinneren 20 aspirant mariniers en één korporaal konden slapen.

Op vier van deze nissenhutten was er dan nog een klein nissenhutje met daarin de zetels die normaal gebruikt worden om te poepen.

Tussen deze zetels was een afscheiding en inderdaad er hing ook een deurtje voor, maar dit deurtje was schijnbaar de sluitpost op de toenmalige militaire begroting, want van onderen was het tekort en van boven te laag.

Dus voor iedere bezoeker was er gelegenheid de drukkunsten van zijn maten in ogenschouw te nemen, ook de geluiden die daarbij werden voortgebracht klonken frank en vrij in deze toiletruimte.

Voor ons als nieuwelingen was dat in het begin vaak een belemmering om ongestoord te poepen, we waren nog bang om geluiden te produceren en ook het zuchten, momenteel zeer in zwang bij een bevalling, werd door ons zoveel mogelijk onderdrukt, wat hieruit voortspruit, als je iets onderdrukt, kun je niet goed drukken.

Voor de goede orde, dit hele gebeuren vond toen nog plaats onder de vleugels van het Ministerie van Marine, waar het gouden gallons, balken, sterren en strepen een specifieke plaats in nam.

Dus ook het poepen en pissen was aan regels gebonden en vond plaats volgens hiërachieke weg, dus het kon nooit gebeuren dat de uitwerpselen van een officier of onderofficier gedeponeerd werden in een pot welke alleen maar gebruiksklaar was voor de lagere regionen, dus de zg. manschappen.

Spoeling was op de manschappen toiletten in Volkel onbekend, dat kon ook niet, er was geen verwarming, dus bij vorst hadden die meteen de geest gegeven.

Er was een kraan, een emmer met closetborstel en van iedere gebruiker werd verlangt dat hij de slipsporen van het gebeuren zorgvuldig wegpoetste voordat hij de toiletruimte verliet.

Stinken was in deze ruimte toegestaan, ruiken ook, maar het roken was op straffen van geen weekendverlof, streng verboden.

Deze toiletruimte en de daarin aanwezige zetels, werden net zo nauwkeurig als het wapen de M1, zorgvuldig onderhouden, met ouden tandenborstels ( dat vermoed ik ) werden zelfs de gleufjes van de schroeven, waarmee de potten waren vastgezet schoongepoetst.

Het poetsen van de toiletruimte was een belangrijk militair gebeuren, één uur voordat we mochten vertrekken met weekendverlof werd deze ruimte door de pelotonssergeant zorgvuldig geïnspecteerd en bij het constateren van ook maar een ongerechtigheid in de vorm van een minuscuul klein bruin streepje, moest het poetsgebeuren worden hervat, waarna een uur later weer een inspectie plaats vond.

Dus bij de Mariniers werd aan allerlei afvuurinrichtingen veel aandacht besteed, er werd niet gekeken met welke projectielen werd geschoten.

De zetels in deze toiletruimte waren nog pril en straalde toen nog van nieuwigheid, dus die droegen ook geen brillen. Het zitgebeuren was dus in de winter niet aangenaam, daar de billen rechtstreeks in contact kwamen met het Sphinx-porselein of misschien was het wel Mosa-aardewerk uit Maastricht.

Van Kamp Loosdrecht kan ik mij helaas niets meer herinneren, dus ik vermoed dat daar het toiletgebeuren, meer op de traditionele manier plaats vond.

Op weg naar Indië aan boord van de Volendam, daar kregen we eerst instructie " uitwerpselen wegspoelen " dat bleek een tamelijk ingewikkelde constructie te zijn, deed je het een niet en het andere wel, dan gebeurde er niets, daarentegen, deed je het een wel en het andere niet, dan probeerde de drol over de rand heen de vloer te bereiken, dus alles moest precies volgens het protocol worden uitgevoerd, eerst dan zag je de drol langzaam in een stroom water worden weggeslurpt. Het wegslurpen vond ook plaats met geluiden vergelijkbaar met hete soep eten.

Van de Goebeng kazerne in Surabaja kan ik mij ook niets meer voor de geest halen, maar de plee bij het Ambat gelegen aan de Perakboulevard, dat was een kunstwerk, daar heb ik ook een foto van bijgesloten.

Hij was gebouwd boven het water, dat rechtstreeks in verbinding stond met de straat van Madoera, dus de drollen daar door ons gedeponeerd zwierven uit over de wereldzeeën, spoelden misschien aan, op wat nu heten exotische stranden.

Normaal gesproken was het poepen daar al een avontuur, men moest over een lange loopplank, zonder leuning naar de plee, was men daar veilig aangeland, dan kon men al bezig zijnde genieten van het uitzicht, soms gestoord door een kriebelig gevoel aan je achterwerk, dat waren dan de krabben die via de palen omhoog waren geklommen en op deze wijze met je trachte te communiceren.

Maar.........was je gaan passagieren ( marineterm voor stappen ) en je kwam aangeschoten terug, dan was het ook nog donker, om dan van deze voorziening gebruik te maken, was dan vaak een hachelijk avontuur, noch riskanter als het wippen zonder condoom, veel mariniers hebben daar dan ook een bad genomen terwijl dat eigelijk helemaal de bedoeling niet was.

Die lange smalle loopbrug, was voor velen in die situatie " Een brug te ver " Naar ik meen zijn er later nog boeken over geschreven en ook een film van gemaakt.

Nu twijfel ik, of dit wel over dezelfde brug ging.

Nadien ging ik naar diverse buitenposten. Ook daar waren de sanitaire voorzieningen uiterst primitief, niet overal was een kali in de buurt.

Dus het werd een gat in de grond, een bamboemat erover met enkele gaten erin en het vier- of nog meerpersoons closet was klaar.

Dit gat lag meestal ver van het tidoer gebeuren, dat was een must, dit om de strontvliegen uit het tidoer en dapoer onderkomen te weren. (tidoer is slaap en dapoer is keuken )

Na de wapenstilstand of misschien moet ik zeggen ' na de overdracht ' meenden wij in Pusang dat dit met een schone lei moest gebeuren, hebben een paar staven TNT in het gat gehangen, na overdracht aan de TNI hebben wij deze middels afstandsbediening tot explosie gebracht ( de telefoonleidingen waren nog intact ) en kon de TNI met een lege strondkuil en een bemeste omgeving opnieuw met poepen beginnen.

Deze attentie werd door hun niet in dank aanvaard hoorden wij later.

Nee we zijn nog niet aan het einde van het militaire poep en pisverhaal, we kregen ook nog Korea. Toen ik daaraan kwam. hartje winter. Werd meteen in de line geplaatst.

Om te kunnen poepen waren er met wat zandzakken kleine schuilhutjes gebouwd, meestal wat lager op de helling en uit het gezicht van enemy observation, dit om pottenkijken te voorkomen.

Er was een balkje geplaatst op zithoogte en daaronder was dus een gat gegraven.

Bij een normaal onderkomen, gaat na de grote beurt de ontlasting zich op de bodem van een gegraven gat verspreiden, maar met een vorst van 20 graden of meer celcius gebeurd dat dus niet. De drol bevriest en de drol die daarop valt bevriest ook weer, ga je nu lang genoeg door met stapelen, dan rijzen de drollen de pan uit, zoals men dat in keukenkringen noemt. Dus dan ga je niet meer op het daartoe voor aangebrachte balkje zitten, maar dan ga je er op staan.

Dus de toren van Babel werd in Korea gedurende de wintermaanden ook in de steigers gezet, helaas, niet een spraakverwarring, maar het voorjaar deed de toren weer smelten tot dat wat genoemd wordt ' Stront '

Maar het gebeurde vaak, dat we last hadden van inkomend granaatvuur, niemand die voor een hoognodige drol zijn hachje riskeerde, dus als noodmaatregel werd dan in de loopgraaf gescheten in een leeg omhulsel van de zg. C-rantsoenen en gelijktijdig bij het eten halen in het daarvoor bestemde gat gedeponeerd.

Een maatje van mij " Schuitenmaker " probeerde tijdens een wacht in de gevechtsbunker toch even buiten te poepen en werd beloond met een flinke granaatscherf in zijn reet. De laatste reünie in 's Bosch heb ik hem nog ontmoet, ja hij heeft er nog steeds last mee, een heel klein stukje scherf is blijven zitten als souvenir van een Chinese bruinwerker.

Maar er werd ook gepist. Daarvoor hadden we de metalen kokers waar normaliter de TV granaten in werden aangevoerd, die werden in de grond geplaatst, met daaromheen een flinke hoeveelheid chloor en het pissen kon een aanvang nemen, waarbij de gaswolken van het chloor om je neus heen krulde.

Chloor werd toen evenmin als DDT beschouwd als een schadelijk product.

Maar nog is mijn nieuwsbulletin niet ten einde. We gingen naar huis via Marseille, tussenstopplaats een kazerne van het legioen waar Louis zijn blik heeft verdiend of gekregen. Ook daar moest ik poepen. Wat bleek, ik maakte kennis met een originele hurk poepdoos. Aan de deur een handgreep als steun tijdens het hurken. Maar ik had in de haast vergeten het haakje op de deur te doen.

Toen was er plotseling een legionair met schijnbaar ook een hoge drang, die rukte de deur open, met als gevolg, dat ondergetekende met een nog niet afgeknepen drol aan zijn kont naar buiten vloog.

Heb ter plekke besloten mij beslist niet te melden als legionair.

Dat dus mijn verhaal over poepen en pissen in het leger. Om het kort te houden heb ik er maar niet bij verteld welke soorten closetpapier en wat voor flessen wij gebruikte om de ondergescheten billen weer schoon te krijgen.

Iemand die zegt dat dit een vies verhaal is, helaas voor hem 'het is gewoon een dagelijks gebeuren'.