|
Redactie: Rob Siers |
Scatologica
- Ode aan de Pot Ode aan de Pot
O edele pot, onmisbaar stuk in ’t huisraad, wie weet er niet wat er zoal in jou omgaat. Doch, waar gij komt of waar gij bent, jouw intellect wordt vaak miskend.
Men lacht erom, men hecht aan jou geen waarde, en toch, gij kent de hele ganse aarde. Gij waart ons voor in krijgskunst en in listen, explosies hebt gij meegemaakt voor wij van ’t buskruit wisten.
Het trommelvuur der mitrailleurs hebt gij reeds opgevangen, toen wij nog pijl en boog aan ons lichaam hadden hangen. Al voor dat de mensen gassen hadden uitgevonden, wist jij reeds dat die al lang bestonden.
En dan, mijn pot, wat was er niet in jou verscholen?? van alles hebt gij meegemaakt, niets werd voor jou verholen. Jij zag wat niemand zag, want armen en ook rijken, lieten jou, o edele pot, hun achterdeel bekijken.
Je zag ze groot, je zag ze klein, van vorsten en vorstinnen, je zag ze met een steenpuist, ja zelfs die van negerinnen. Of jij zoiets nu zag, nog geheel of al verschrompeld, je bleef steeds jezelf, nooit werd je overrompeld.
Maar ach helaas....van zwart en ook van blank, kreeg jij letterlijk alleen maar stank voor dank. Maar ga steeds voort en draag geduldig je lasten, en val niet om als ze in ’t donker naar je tasten.
Ben je vol van ons of van onze gasten wij zullen je zo vlug mogelijk daarvan ontlasten. Want wij beloven je dat voortaan. Helemaal niets meer lang in jou zal blijven staan. |
