Vrijplaats CuBra Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert Hoofdredactioneel commentaar 26-9-07 Applaus voor BrownWij
juichen de stellingname inzake Zimbabwe door de Britse premier Gordon
Brown toe. Hij heeft laten zien dat hij niet bang is voor Mugabe’s
antiwesterse retoriek die een buitengewoon verlammend effect lijkt te
hebben gehad op de regeringen van het Westen sinds 2000, toen Zimbabwe’s
tragische afdaling in chaos begon. Brown
kondigde onlangs aan dat hij niet de in Lissabon geplande EU/Afrika
topconferentie zal bijwonen als Mugabe er zijn opwachting maakt. We
hopen dat andere Europese leiders zijn voorbeeld zullen volgen. Dit zal
een duidelijke boodschap zijn voor de Zimbabweaanse tiran, die – vanwege
zijn hardnekkig met voeten treden van mensenrechten, economisch wanbeleid
en het schandelijk veronachtzamen van de regel van de wet – niet langer
welkom is om te komen schouderkloppen met de wereldleiders. Naar
gewoonte hebben Mugabe en zijn aanhang op Brown’s principiële standpunt
gereageerd met hun gebruikelijke onsamenhangende zure commentaar over
kolonialisme en de kwaden daarvan. Mugabe
heeft degenen die hem durven tegenspreken vertrapt en uitgehongerd tot ze
zich onderwierpen en de Zimbabweanen teruggebracht tot paupers. Afrika
heeft de ogen afgewend. In de woorden van de oud-aartsbisschop van
Kaapstad, Desmond Tutu, “Afrikaanse leiders zouden het hoofd moeten
buigen in schaamte”. Het
Verdrag van de Verenigde Naties is er duidelijk over dat de mensenrechten
universeel zijn. Er zijn geen Afrikaanse rechten of Europese rechten –
ook geen Aziatische rechten, trouwens. Als
mensen waar ook ter wereld vervolgd worden, hebben wij als wereldburgers
allemaal de plicht om in hun belang te spreken. Mugabe zelf nam het met
gezag op voor de vertrapten over de hele wereld. Hij was een formidabele
criticaster van het apartheidsregime in Zuid Afrika, en heeft nooit
gehouden van Mobutu Sese Seko vanwege diens kleptocratie en het misbruik
van mensenrechten in het vroegere Zaïre. Onder
Mugabe was Zimbabwe behulpzaam bij de schorsing van Nigeria uit het
Gemenebest vanwege de militaire junta die de macht overnam in de jaren
1990. Nu
staat het er geheel anders voor. En
de machtelozen en de stemlozen van Zimbabwe verwachten van de
internationale gemeenschap dat ze zich uitspreekt en handelt in hun
belang. Of tenminste laat zien dat ze zich bewust is van het leed dat door
Mugabe is veroorzaakt.
|
|