Vrijplaats CuBra Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert Hoofdredactioneel
commentaar 19-6-2007 Een bespotting van het rechtWe
zijn verheugd dat meer MDC leden uiteindelijk zijn vrijgelaten na hun
wegkwijnen in de smerige, van luizen vergeven cellen van de Chikurubi
Gevangenis. Deze hele episode is een bespotting van het recht geweest, die
we veroordelen in de sterkst mogelijke bewoordingen. De
activisten werden gearresteerd op grond van het allerdunste bewijs en de
magistraten zijn uiteindelijk gedwongen dit te erkennen. Wat
we buitengewoon irritant vinden is het feit dat de politierechter weigerde
hen op borgtocht vrij te laten omdat ze voelde dat zij een zaak moesten
voeren – en nu verklaart diezelfde politierechter, Gloria Takundwa, dat de
staat “schaamteloos had nagelaten de zes te vervolgen en daarop vervolgens
met hen geen datum voor de rechtszaak had bepaald”. Op
welk bewijs baseerde zij dan haar eerste uitspraak dat ze een zaak hadden te
voeren? Iedere
rechterlijke macht moet het ermee eens zijn dat mensen alleen met de grootst
mogelijke terughoudendheid achter de tralies worden gezet. Dit is vooral zo
in het geval van Zimbabwe waar de gevangenissen overvol zijn en vuil, door
ziekten geteisterd, niet in staat de gevangenen fatsoenlijk te eten of
medische bijstand te geven, en waar de partijgetrouwe politiemacht
willekeurige arrestaties verricht zonder een spoor van bewijs. Dit
recentste schandaal is niets anders dan Zanu (PF) dat zijn spelletjes
speelt. De tragiek is dat de rechterlijke macht doorgaat zichzelf te laten
gebruiken als collaborateur in de vervolging van de oppositie door de
partij. Mensen
wenden zich tot de rechtbank om het recht zijn loop te laten hebben.
Gerechtshoven zouden geen deel moeten zijn van de onderdrukkende machinerie
van de regerende partij. Als gerechtshoven willen dat ze door de mensen
serieus worden genomen, dan moeten ze zichzelf eerst serieus nemen. We hebben een wonder nodig Eindelijk
is President Thabo Mbeki erin geslaagd om weigerachtige Zanu (PF) wetgevers
met de MDC aan de tafel te krijgen. Het tot de gesprekken brengen van hun is
al een hele opgave op zich geweest, maar de betekenis hiervan verbleekt in
vergelijking met de taak hen te laten onderhandelen in iedere praktische
betekenis van het woord. Elke
recente actie van het Mugabe regime heeft zonder twijfel de minachting voor
Mbeki en zijn gesprekken getoond. Deze acties houden onder vele andere de
gedwongen registratie van schoolkinderen als kiezers in, het rekruteren van
Green Bombers* als registratieambtenaren en, voor de goede orde, het laten
passeren van de draconische spionnenwet. We
hebben een wonder nodig. Het is nodig dat de onderhandelaars Zimbabwe voorop
stellen. Het is nodig dat ze akkoord gaan met het openen van het
onderhandelingsproces en beraadslagen met alle belanghebbenden. Het
gaat hier niet langer simpelweg over de MDC en/of Zanu (PF). Het gaat om het
overleven van onze natie. Morgan
Tsvangirai, leider van de grote MDC zei dit weekend: “De boodschap die
Zanu (PF) rondstuurt is luid en duidelijk. Zij zijn eenvoudigweg niet klaar
voor een werkelijke dialoog.” Wij
hebben deze boodschap nodig om tot verandering te komen. *Green
Bombers, door Mugabe gecontroleerde en ondersteunde jeugdmilitie, vert.
|
|