Vrijplaats CuBra Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert Hoofdredactioneel
commentaar 27-03-2007 Manipulatie,
verdeel en heers-tactiek blootgelegd
Hoewel
niet officieel de kandidaat voor Zanu (PF), begon President Robert Mugabe
vorige week zijn presidentiële verkiezingscampagne voor 2008 tijdens een
onwettige politieke meeting die werd bijgewoond door duizenden leden van
vrouwen- en jongerengroeperingen, die vanuit het hele land per bus naar de
hoofdstad waren gebracht. Intussen
is aan Morgan Tsvangirai, de leider van de MDC, die waarschijnlijk zijn
belangrijkste rivaal zal zijn, het recht ontzegd groepen toe te spreken
vanwege het algehele verbod van de politie op iedere politieke activiteit
in Harare. De
politie in andere gebieden, waar geen officieel verbod van kracht is,
heeft geweigerd om de MDC toe te staan bijeenkomsten te houden – en
verlamt daarmee de oppositie in de communicatie met hun leden. Met
de verkiezingen op komst in minder dan 12 maanden is het nu al duidelijk
dat het speelveld niet gelijkwaardig zal zijn. Andere plannen om de
verkiezingen te manipuleren ten faveure van Mugabe zijn al op gang
gebracht, zoals we deze week berichten. Geconfronteerd
met kwaadaardige wreedheid en onverhulde dreigingen met meer geweld van
Mugabe en zijn kornuiten heeft de MDC dapper een andere bijeenkomst
gepland voor Chitungwiza, komend weekend. Wij
prijzen de leider van de Mutambara afsplitsing van de MDC, Arthur
Mutambara, voor het doorzien van de verdeel en heers-tactieken van Zanu (PF)
toen de politie aanbood het verbod op politieke bijeenkomsten op te heffen
en hem toe te staan een groep toe te spreken in Chitungwiza terwijl
Tsvangirai hetzelfde recht werd geweigerd. Dit is het soort staatsmanschap
waarop we hebben gewacht. We
juichen ook parlementsleden uit Botswana toe, die hun regering opriepen om
actieve stappen te ondernemen, zoals het sluiten van hun ambassade in
Harare, om hun weerzin uit te drukken tegen het verschrikkelijke gedrag
van het Mugabe regime. Helaas werd dit nobele voorstel – zoals vermeld
in ons hoofdredactioneel commentaar van vorige week - niet uitgevoerd. Wij
roepen de internationale gemeenschap, en onze zuidelijke Afrikaanse buren
in het bijzonder, op aan de kant te staan van de Zimbabweanen in hun uur
van nood en deze praktische mogelijkheid op te vatten als een demonstratie
van steun aan allen wier levens verwoest zijn door de bejaarde dictator.
Het mislukken van zulk een praktische actie geeft het signaal af dat ze de
tirannie ondersteunen. Hoe
de Britten kunnen helpen Daar
er achter de schermen pogingen
om Zimbabweaanse politici te vleien om de crisis in het land op te lossen
uiteindelijk op gang komen, heeft Engeland in het bijzonder een geweldige
mogelijkheid om daadkrachtig, betekenisvol bij te dragen aan het duurzame
succes van een nieuw Zimbabwe. Het
is geen geheim dat de meerderheid van geschoolde en vakbekwame
Zimbabweanen – honderdduizenden van hen – naar Engeland vluchtten toen
de zaak thuis begon te verrotten. Velen
van hen zijn door het Britse systeem gedwongen om ondergeschikt werk te
doen en een leven te leiden van verstoppertje spelen met de autoriteiten. Zij
willen dolgraag naar huis als de zaken in orde worden gebracht en ze
zullen uiterst nodig zijn in het nieuwe Zimbabwe. Daarom roepen we de
Britse regering op een tijdelijke amnestie in te stellen van laat ons
zeggen de komende zes maanden, waarin hen wordt toegestaan hier legaal te
werken. Dit zal ze in staat stellen genoeg geld te verdienen om hun
terugkeer te betalen, iets te kunnen laten zien van wat hun jaren van
verbanning hebben opgeleverd en een nieuw begin te maken – de
ontredderde economie opnieuw op te bouwen. Is dit niet mogelijk, dan
zullen velen, die terug willen keren, daartoe niet in staat zijn.
|
|