Vrijplaats CuBra Uit The Zimbabwean - vertaald door Paul Bogaert Hoofdredactioneel
commentaar 16-9-08 De
eerste stap van een lange reis Er
zijn geen winnaars of verliezers in de overeenkomst van deze week tussen de
MDC en Zanu (PF). Het is verre van ideaal – maar het is een overeenkomst.
Die vertegenwoordigt de eerste stap van een zeer lange reis voor ons
allemaal. Klagen
over het feit dat zo’n reis – vanaf de rand van de afgrond – vóór
alles nooit nodig had moeten zijn is onbruikbaar op dit moment. De reis
terug naar gezonde opvattingen is begonnen – dat is alles wat er nu toe
doet. De
machtsverdelingregeling zelf is, zoals wij in het verleden bij herhaling
gezegd hebben, nauwelijks de beste weg te noemen om de wil van het volk van
Zimbabwe voor wat betreft hun leiderschap in te stellen. Het is nauwelijks
democratie. Maar we moeten ons richten op de toekomst – niet op het
verleden. Niemand
is helemaal gelukkig met de overeenkomst. Zoals onze nieuwe premier het op
maandag zo veelbetekenend stelde – het is het product van een pijnlijk
compromis. Maar belangrijk is dat iedere betrokken persoon iedere
noodzakelijke inspanning doet om de overeenkomst te laten werken. We
hebben geen goede start gehad. Mugabe blijft weigeren verantwoordelijkheid
te nemen voor het storten van het land in de puinhoop waarin het nu is. Hij
geeft nog steeds het westen de schuld ervan en ieder ander behalve zichzelf.
Hij is ook kleinzielig. Bij zijn openingsopmerkingen van maandag stond hij
erop “Kameraad” Professor Mutambara en “Meneer” Morgan Tsvangirai te
zeggen – waarmee hij duidelijk probeerde een wig te drijven tussen de
nieuwe premier en diens afgevaardigde. Wij vertrouwen er nu op dat zij
verstandig omgaan met de ‘verdeel en heers-tactiek’, waarvan hij zo lang
zo succesvol gebruik heeft gemaakt en dat ze zijn onnozele machinaties met
de minachting die ze verdienen zullen bejegenen. Er
is veel werk te doen, een enorme hoeveelheid werk. Het valt moeilijk uit te
maken waar te beginnen. Zeker moet bovenaan de lijst voorkomen de
ontmanteling van de milities en er moet met kracht een eind worden gemaakt
aan het voor Mugabe vruchtbare beschermheerschap. Laat ons geen Mercedessen,
terreinwagens, plasma tv’s, decoders, generatoren, tractoren enz. meer
zien worden uitgedeeld aan degenen met goede contacten. De Staatsbank zou
het voeden van de inflatie door zo snel ze kunnen geld te drukken moeten
stoppen. We
zien uit naar politiemannen die hun werk doen, de wet handhaven en
gehoorzamen aan gerechtelijke bevelen. Laat ons respect zien voor
mensenrechten, een terugkeer naar fiscale discipline en herstel van de
productieve capaciteit van het land. We
zien uit naar een nieuw morgen, waarin het Zimbabweaanse leger zijn geweren
niet langer richt op Zimbabweanen die geen andere overtreding begingen dan
het oneens zijn met de wijze waarop ze worden geregeerd. We
zien uit naar een publieke omroep die zich als zodanig gedraagt en naar
beëindiging van taal vol haat in onze dagelijkse media – speciaal stukken
geschreven door ambtenaren die zich achter pseudoniemen verschuilen. We
hebben een verandering van instelling nodig, een hartsverandering. De wereld
ziet toe. Laten we het deze keer niet verprutsen.
|
|