De
telling
1
Es
Sint Jozef, zo te zegge,
ha
gelèèfd vandaog den dag,
Hàt-ie,
in plàts van te gaon reize,
umdèt-tie
aon Maria zag,
dè
ze haost waar outgeteld,
zeker
Betlehem gebeld...
"Jao,
hallo, ge sprèkt mî Jozef,
timmerman
out Nazareth;
't
is wel mî'n gezonde ziekte,
mer
Maria lî te bed.
Ze
verwacht korts unne klèène,
zodè'k,
begrijp-te echt gèn kans zie,
um
nao Betlehem te komme;
gef
mer dur aon de instantie,
die
de telling hî "geplend",
we
zijn er wel, mer schrijf ons,
juist
jao, onder de kolom: a b s e n t !"
2
Mer
twee-duuzend jaor geleje,
in
Sint Jozef z'nnen tijd,
lèèvend
in bezet gebied
van
't Groot-Romeinse Rijk,
toen,
in 't raom van strenge wette,
drukkend
woog 't dwingend feit,
dè't
'n k e i z e r l i j k decreet waar,
blif
es ennige muglukheid:
den
ezel zaod'le en gaon pakke,
beginnen
aon 'ne lange weg,
zörge
te zijn, wor ge verwacht wordt,
ok
al wit-te heg noch steg...
Vur
simpel, onbereisde mense:
'n
bepruuving tot en met
en
in dizzen toestand zeker
vur
die twee out Nazareth...
3
Ze
zijn in Betlehem aongekomme,
't
teer verhaol, ge ken't al;
hoe
dor Jezus werd geborre
in
'ne kaauwe schaopestal,
dèt-er
herders kwame kijke
en
'n ster er stil blif staon,
hoe
er in de himmel-ruimte
eng'le
zonge, wonderskon...
Hog
gezète op kamele,
kommend
out 'n heel ver land,
't
kiendje alle eer beweze
en
drie kunninge, zwart en blank...,
We
zijn er vol van elke Kerstmis,
heure
in ons hart de stem,
die
ons oproept mee te viere
't
vrede-fèst van Betlehem.
4
Mer,
't is nie zat, um èns per jaor
bè't
kribke wè te drome
en
dan te zinge mi mekaor
van
'Vred-op aard' en 'Nu sijt wellecome'
de
vred'en liefde, die-t-er sprèkt
out
dî zo groot gebeure
't
hawt vur ons 'n bodschap in,
die
ge't hèl jaor dur moet heure...
Vur
't welzijn van deez' mense-wèrreld
telt
elken nijen dag opnijd:
Hoeveul
zijn er van goeie wille,
vur
vred'en mede-mens'lijkheid?
D
i e telling, wer'luk durslag-gèvend,
vraogt
w e l, dè g'ingeschrivve bent,
mî
hart en daod, mî hèl oew weze,
Onder
de kolom: P r e s e n t !