Klèènènder
As er ’n
klèènkènd komt logeere, heej nie allêen de klèène fist.
Ze houwe
hêel goed in de gaote, wie dètter ’t lèste is gewist.
Vurral de
jongste isser fel aon, hij is opa zunne grôtste fèn.
Ge moet die
twee es zien geniete, as ze hier saome bezig zèn.
’T liefste
gon ze dan nor bèùte, èn al is ie nog mar twee,
hij gift opa
wel ’n handje mar hij nimt den opa meej.
Nor de visse
in de vijver, of de tractor ,opa kom,
op opa’s
schôot de waai rondrije,want daor gaoget ’t hum dan om.
Hij heej
mistal opa’s pet op, en z’n lèrskes moet ie aon,
net as opa,
jè dè moet zô, as ze gras on ’t maaie gaon.
’T gras
dè brenge ze nor de pèrdjes, en hij helpt opa dan,
èn hij
vertèlt on iederêen, dèttie dè ammol hêel goed kan
Efkes laoter
zie’k ze ligge, saome stoeiend op ’t gazon,
laoter zal
Stijn dan vertelle dè hij toch van opa won.
Dan kome ze
binne vur de koffie, hij zit bij opa in z’ne nek,
Jè as ge
muug zèèt van ’t wèrke, dan is dè toch nie zô gek.
Hij krèègt
dan drinke meej ’n kuukske, èn komt dan bij oma aon,
waorveur kan
ik dan wel raoje, hij heej z’n bruukske volgedaon.
En as ie ‘saoves
hêel èèrg muug is, dan leej oma hum in bed.
Dan kan ie
drôome van ’t wèèrk wettie meej opa heej verzèt.
En kusje
unne knuffel ’n verhòltje, èn zen eugskes valle dicht.
Hij zeej nog
, oma ik vin jou lief hoor, dè klinkt vur mèn as en gedicht.
|