De
zigeuners kwame op de Reeshofdèèk
As
wij onze wekelijkse bôdschappe doen, dan zit er bij den ingang van
den Emteej mistal ene meens op enen accordeon te speule. Volges mèn
ist ‘ne Zigeuner, zonnen echte meej ‘ne zwarte haorbos èn ene
flinke snor. Mar en paor weke trug toen was er òk en jong vrouwke
in z’n buurt, die zaat op den braandtrap van ene winkel nost de
parkeerplòts enen appel op te eete.
En
toen ik dè zaag moes ik denken òn vruuger op de Reeshofdèèk.
‘T
zal in ‘t begin van de jaore 70 zèn gewist, in de tèèd dè wij
daor ons bedrèèf hadden meej kiepen èn kalfkes.
In
dieje tèèd was er en groep zigeuners nêergestreke langs den
Dongese weg, in de buurt van den IFF.
Daor
in de omgeving han veul meense laast van die lui, omdèsse geregeld
op strèùptocht ginge in hèùze èn winkels om òn de kost te kome.
‘T
werd zô èèrg dè de geminte besloot om die meense geld te geeve,
zô dèsse ‘t èèn èn aander kosse kôope.
En
volges mèn hebbe ze die meense òk de weg geweze onze richting
èùt. OP ene goeien dag kwaam er ene grôoten auto de plòts
opgereeje, waor alle deure tegelèèk van ope ginge, èn daor kwaame
vier manne, twee vrouwe en en stel kènder èùt. Die vrouwe
schôote metèèn bij ons de moestèùn in waor aarbei en bôone
groeide die ze metêen begonne te plukke.De manne riepe konstant
bèèè en kaokelden as kiepe en liete meej gebaore weete dèt om te
eete was. Der was gin man bij die ons verstond en wij hullie ók nie.
We han de grôotste moeite om die vrouwe en kènder èùt de tèùn
te krèège.
Omdètter
net en koppel kiepe was gerömd vur de slacht, èn er nog zon 20
stks waare blèève zitte wou mènne man daor wel wè van verkôope,
Mar toen hij ‘t hok inging om ze te vange, zaate die manne der ók
in om te helpe. En toen kwaam êen van die vrouwe nor mèn toe meej
ene dichtge knupte zaddoek, daor had ze dus geld in zitte. Ze mokte
mèn dèùdelijk dèk moes vatte wèsse vur die kiepe moes betaole.
Mar
ze blêeve wel bèèè roepe en ze weeze daorbij nor de schaope van
mènne schôonpapa die in de waaj liepe nost ons hèùs Mènne meens
is toen meej hil die groep nor z’ne Pa gegaon en die heej ten
lèste ‘n schaop verkocht
We
waare blij toen ze dè schaop meej bij elkaar gebonde pôote aachter
in diejen auto han gedaon èn iederêen wir was ingestapt. Mar ze
han nog ginne meter gereeje, of dè schaop begon te blaote èn te
spartele èn jaowel, die aachterklep vlôog ope en dè bisje der
èùt. Nou net zô snel as dè schaop, was hil de groep meense wir
èùt den auto èn meej z’n alle aachter dè bisje aon. Mar
èùteindelijk waare ze dan toch vertrokke
Wij
dochte dè we ‘t daormeej gehad han, mar de volgenden dag toen ik
as irste was opgestaon èn nor bèùte keek, zaat er op den bloembak
nost de vurdeur dè vrouwke meej en klèèn mèske bij der èn meej
diejen zaddoek meej geld, èn ze wilde meer kiepe kôope begreep ik
. Toen blêek dèsse wel in ‘n moeilijk Belgie’s tòltje der
èège verstaonbaor kon maoke.
Omdè
ik op m’ne lozzie wêes dèt zò vruug was, mokte zij mèn
dèùdelek dèsse vur 12 uur die kiepe nog moes slachte en klormaoke
vur hil de femilie.
En
zô kwaam ze die week nog ‘e paor keer terug. Mar ze belde nie aon,
èn blêef gewoon wochte tot ik bèùte kwaam. Dè was toch en hêel
end lôope vur die vrouw, van den Dongese weg nor de Reeshofdèèk.
En
wè me aaltij is bijgebleve, dè is hoe ze elke keer merci madam
zeej, èn hoe ze de lèste keer dèsse gewist is ‘t volgende
prebeerde te zegge,’’iek wes oe un choede kesondkeid’’,èn
ik kon zien dèsset mènde.
In
de kraant laaze we dè de geminte meej die meense had afgesproke
dèsse geld krêege as ze nao die week wir vertrokke.
Ge
kunt wè meejmaoke war. Nel Timmermans.
|