Maajmònd
Mariamònd
As
ik de Maajmònd heur vernoeme,
doe
mèn dè denke on heel veul bloeme.
Appel
èn pèèrebloesem èn seringe,
en
saome veul Marialiekes zinge.
Smèèreges
te voet nor de Hasselse kapel,
dè
din we hil de maajmònd wel.
Al
was dè wel en gloeiend ènd,
mar
hêel wèèd lôope waarde wel gewend.
Daor
ginge wij de rôozekraans bidde,
en
as ge veul tèèd had ok nog den twidde.
Op
straot bij de kapel stonde aatij kraome,
meej
snoep meej aawerwetse naome.
Meej
zuuthout èn joodevet èn bakkesvolle,
kwattasoldaote
èn van die gröote zuurkesbolle.
Mar
vur ons wier dè spul alleen op Zondag gekocht,
dur
de week hebbe we toen iets aanders bedocht.
Want
muug van et lôope en bidde gewòrre,
begonne
ons maoge behoorlijk te knòrre.
We
liepe wir trug langs de èkkers in de rèèt,
en
daor ròkte de boere meenig knòlleke kwèèt.
We
waare zôo ’n paor uur onderweege,
vur
we thèùs onzen irste botram kreege.
Om
daornao voldaon nòr de school te gaon,
in
de maajmònd dènk ik daor nog dikkels aon.
|