Herfst.
De
blaojer zen al wir on’t valle,
die
van de notenboom ‘t irst.
En
smeereges is ‘t langer donker,
zie
alles grèès dur dikke mis
Ge
kreupt we dieper onder ‘t dekbed,
want
slaope kunde nouw heel goed.
De
reegen klettert teege ‘t raom aon.
verjaogt
de zoomer zô meej spoed.
De
tèùn is z’n èège ont verkleeje,
hij
doe z.’n herfstkleuren aon,
En
dè staotem netuurlijk prachtig,
al
is dè ok wir gauw gedaon.
Mar
kèkte goed nor kaole takke,
daor
zèn al knöpkes on gon groeie.
Die
wochten daor tot nao de wenter,
om
dan ötbundig te gon bloeie.
Vur
dieje teed krèège we irst,
nog
èèzel sneuw en kouw..
Ik
weet nog nie van welk sezoen,
ik
nog ‘t miste houw.
De
tèùn die blèèft toch aaltij schôon,
alle
sezoene ,alle jaore.
As
alles ondergesneuwd is strak,
zal
ik er ‘n foto van bewaore
|