Onze
jongste klèènzoon moes op school en spreekbùrt houwe, èn hij had
gedocht om ‘t over òlliefante te doen.Hij is nogal gek meej biste
en bisjes, van insèkte en kikkers tot òlliefante toe.
En
al is ie nog mar tien jaor, ik moet zègge dèttie z’n èège goed
had vurbereid. Hij was in de biep en hêel grôot dik boek wiste
haole over òlliefante, èn hij had op internet zitte zuuke tot ie
docht dèttie er alles van wies. Toen ik ‘n week laoter vroeg of
dèt ammol gelukt was meej z’n verhaol, zeetie hèèl goed, èn
hij had er ‘n zeuve vur gekreege. As opa en oma zènde
bestrèùfde ‘m dan netuurlijk èn verwènde ‘m meej wè
lèkkers.
Mar
daornao moes ik denke òn mènne jongste zoon toen die zô oud was
en ôk ‘n spreekbùrt moes houwe. Dè was wel en hêel aander
verhaol.
We
han toen en druk bedrèèf, vier schoolgònde kènder, èn die hadde
meej z’n viere allerlei hobby’s èn òk allerlei bisjes rond et
hèùs. We han twee honde, èn en stel knèène meej geregeld en
nistje jong, en stuk of vèèf gaanze, tien dwèèrg-gètjes,
krielkiepkes en dèùve, èn ôk nog vèèf pònny’s. Ons kènder
krêege ôk pèèrdrijles in de waaj nòst ons hèùs, èn asser
jong knèntjes of gètjes waare gebore, èn zeker as er ‘n
veulentje gebore was, dan aten we beschèùte meej muisjes. Die han
we dus aaltij in hèùs.
Toen
we en flink hengstveulen hadden gekregen besloten we om ‘m te
houwe, èn as ie drie jaor was en ötgegroeid om ‘m dan te laote
castreere. Dan hadden we en grôot pèrd as ons kènder wè ouwer
èn dus òk grôoter ware.
En
toen onzen Amber drie jaor was hebben we op ene keer den veearts
gebèld èn afgesproke wanneer dèttie zou kome. We moese netuurlijk
òk on ons kènder ötlegge wetter ging gebeure èn wurròm. We
vertelde ze as we dè nie lieten doen èn as ze er op wilde gòn
rije, dan zou Amber aachter elke merry ongaon èn dan zouwe ze ‘m
òk nie de baos kunne blèève. Onze jongste zoon was toen negen of
tien jaor en vond ‘t allemol hèèl interessant en vroeg wèsse
dan presies deeje. En ene grapjas die daor toevallig bij was die
zeej; dan haole ze er de boezjies èùt. Laoter heb ik em verteld
wè de veearts zou doen bij Amber en dèttie dan hêel rustig zou
wòrre èn dèttie er niks van zou vuule omdèttie verdôofd zou
zèèn.
Mar
ôok dè onze Amber dan ginne hengst mir was mar ene rèùn, en dus
zou hij nôot vur veulentjes kunne zörge. Wel zon we dan kunne
beginne meej Amber alles te leere , zô dèsse er op konne rije.
Toen
de veearts kwaam was onze jongste er as irste bij om er mar niks van
te misse, en toen et aachter de rug was zeetie dèttie der en
spreekburt over ging houwe.
Hij
had alles opgeschreeve wètter was gebeurd, en alles op en rijke
gezèt èn vroeg Mam ist zô goed. In et kort kwaam alles on de burt;
er zijn hengsten merry’s veulens en ruinen, de grote zijn paarden
en de kleinere zijn ponny’s. En over de verzörging van der hoeve
en ‘t gebrèùke van de roskam en borsels, en de stal ötmeste en
strooi erin doen. Over wè de pèrdjes zôal eete, hooi en brökskes
en pulp en peeje. En daor kwaam gin boek öt de biep òn te paas,
hij had alles wèttie wies öt de praktijk van alle dag. Van
internet han we toen nog gin weet. En netuurlijk moes ie vertèlle
wètter meej onzen Amber was gebeurd, over de veearts en de
castratie. Ik vond dus dèttie z’n èège hêel goed had
vurbereidt.
Nao
aflôop mochte de klasgenootjes vraoge stèlle as ze die nog hadden.
Hij
kwaam tèùs öt school èn netuurlijk was ik benuuwd hoe ‘t was
gegaon. Toen ik er nor vroeg reageerdenie stug en kwaod , en vond ie
meneer Johan stom. En dan wilde netuurlijk weete wètter òn de
haand was. En hij vertelde dèt allemol goed ging tot dè êen van
de kènder nao aflôop vroeg wè de veearts precies had gedaon, èn
dè hij toen had gezeej; HIJ HEETER DE BOEZJIES UTGEHAOLD!!
En
toen laag meneer Johan in enen deuk, en die moes zô hard laage dè
meneer Jan van de klas nost ons kwaam kèèke wètter òn de haand
was, èn toen Johan ‘t vertelde begon meneer Jan òk al zô hard
te laage, nou leuk hùrre.
Omdèt
er dùr niemand nog iets over boezjies was gezeej heb ik ‘m toen
verteld dègge die in auto’s en brommers nôodig had om te kunne
rije, èn dè was ik vergeete om hum te vertelle.
Toen
ik laoter op ouderaovend de klas binnekwaam vur de rapport
bespreking èn meneer Johan me ònkeek laag ie metêen wir in enen
deuk, èn hij vond ‘t nog steeds ‘n köstelijk verhaol zeetie. M’ne
zoon is nouw drie en dertig en kan er gelukkig òk om laage.
|