Wij
hadden de afgelôope week,
vier-russe
hier in hèùs.
We
han ze nie ötgenoodigd,
dus
iets was er nie plèùs.
Ze
bezörgden ons veul ooverlaast,
‘t
begon meej niese en veul proeste,
veul
zaddoeke en hoestdrankskes,
teege
dè benauwde hoeste.
En
da ineens zit alles dicht,
oew
neus èn ok oew ore,
en
zelfs oew ôoge èn oe kêel,
En
oew stem zèède ok verlore.
Ge
zwit èn ge hèt toch kiepevel,
en
al oew eete smòkt net hooi,
nòst
oew bed stao klèèngesneeje jèùn,
dan
krèègde wir lucht, al stinkt dieje zooi.
Toen
waare wij ‘t toch wèl zat,
en
zette de teegenònval in.
gingen
ònt grokke meej flink wè kejak,
èn
verzoopen er zô alle vier-russe in.
Dus
wè ik iederêen òn kan raoje,
lot
ze oew hèùs nie binne,
Kome
ze toch, onthouwt êen ding,
Meej
ouwerwètse grok kundet van hullie winne.