Normaol
koome ze hier aaltij aachterom, mar asser òn de vurdeur wordt
gebeld dan ist iemand meej en kollectebus, of ze zèn òn et
verkeerde adres. Mar ik denk dè we’t wir gehad hebbe vur dees
jaor.
‘T
begint aaltij meej Jantje beton, èn dan om mar wè te noeme, De
Hartstichting, De maag lever darmstichting, ‘T kankerfonds van
Kôonegin Willemina, "t Rooi krèùs, De nierstichting ,
Diabeetes, de stichting vur Geestelijk gehèndicèpte, de Leepra
stichting, ‘t Astma fons, èn ik weet nie wè ammol nog meer. As
de bel gao dan neem ik men portemeneej mar vast meej.
Vruuger
kollecteerde ze in den bioscoop onder de pauze van de film mistal
vur êen of aander goei doel. En op Zondag in de kerk netuurlijk.
Mar
as ik bedenk wètter vruuger ammol òn de deur kwaam, dè was hil
wè aanders. En dan gao ik hêel ver trug zeg mar sèsteg jaor
geleeje.
Den
bèkker èn de slaager die kwaamen aaltij aachterom, die han en
transportfiets bij der , meej en grôote maand veurop en die kwaame
èlken dag. En òn de vurdeur kwaam elken dag de melkboer meej en
douwkèèr meej enen hond eronder die moes hèlpe trèkke. In die
kèèr had ie en paor melkbusse staon waor dèttie meej en maotbuske
van ennen halve liter in oew pan schepte wè ge nôodig had. Dè
noemde ze losse melk, èn mistal laag er zon bietje en blauwig waos
op dieje melk, dan was ie òngelèngd meej waoter. Hij had verder
allêen gortepap èn karnemelk bij em, as ge pudding wilde dan
moeste em zelf kooke.
De
gruuntenboer die kwaam elken dag meej pèèrd èn kèèr, èn dè
pèèrd had de verveelende gewònte om bij ons vur ‘t hèùs gòn
stòn te piese, daor was ons moeder nie blij meej . De gruuntenboer
zelf had ok en gewònte, hij deej gruunte of frèùt in de
weegschaol en dan douwden iemeej z’n vingers op de schaol zò dèt
meer leek as dèt was, daor moese we van ons moeder goed op lette .
En
aaf en toe dan kwaam et mosterdmènneke òn de deur, die zaag er
aaltij hêel netjes èùt, alles gepoetst tot èn mèt zen tunneke
meej koopere baande, mar ok zen schoene. En wèffer glas dèttie ok
vol moes doen, hij mikte meej zen houte lepeltje der nôot nèffe.
Wie
dètter ok aachterom kwaam in de wènter, de kolenboer die et
koolehok steeds bijvulde, meej die zwaore zakke op zene nek. Op ene
Woensdag môoge men tweej ouwere bruurkes meej op zene toer. Hij
reej meej pèèrd en kèèr èn hullie môoge nost Bernard op den
bok zitte. Toen ze ‘saoves tèùs kwaame zaate ze alletweej onder
de sproete. Onze Kees vertelde hêel presies hoe dè was gekoome.
Dè pèèrd dè schommelde as ie liep meej zen dikke kont op en
neer, èn ineens ging zene stèrt omhôog èn frrrrrrrrrrt en hêele
lange natte scheet èn zôdoende, èn dörrom ginge ze dus niemir
meej.
‘t
Brònôliemenneke kwaam ok aachterom, ons moeder had in den òrlog
en petrôliumstel om te kunne kooke as er wir es gin gas was. As dè
mènneke binne was gewist dan bleef et nog lang stinke, mar ge waart
al blij dèttie kwaam.
Ok
werd er geregeld gebèld dur ene toddenboer meej en bakfiets, die
kwaam om todde èn knèènevelle. Nòvenaand wèttie òn todde
krêeg gaaf ie en paor cènte of soms en pepiere meulentje. Mar as
ge gin zin had om iets bij mekaare te zuuke, dan zidde gewoon meens
we hebbe niks as todde.
En
Vrijdags zètte iederêen zene völlesbak op straot, gin emmers of
klikoos want die waare der nie. Nèè iederêen had toen enen
èègegemòkte völlesbak, wij han enen houtere meej òn swirskaante
enen handvat, die had onze Pa zelf gefabrizeerd. En die bakke die
kwaame ze leegmaoke op ene grôote platte waoge, in de zomerdag was
dè enen hôop gestobber en enen hôop stank.
Soms
kwaam er ok ene marskraomer langs de deur, meej illestiek èn gaore
nolde en spelle, schoenfeeters èn borsels èn schoenpoets, èn nog
meer van dè spul.
Mar
veul spannender was et as dieje schèèresliep langs kwaam, meej ene
woonwaoge waorop ie ene slèpstêen had staon dietie meej zene voet
liet draaie. Dè waare echte zigeunerlui, vrouwe èn kènder derbij
èn as ze in de straot waare deej iederêen de aachterdeur op de
knip, want et gebeurde wel es dè as ge on de vurdeur stond te
kèèke dèsse intusse aachterom binne kwaame. Dieje meens zelf had
ene rauwe haorbos èn ene zwarten baord , en assie dan mèsse on et
slèèpe was zaat ie steeds op dieje stêen te spierse. Ik vond et
aaltij spannend omdè et praotje rondging dè die zigeuners wèl es
kiendjes meej name.
Verder
kwaam er ene èèrpel boer meej en èrdkèèr meej en pèèrd erveur,
die belde nie on de deur mar had zelf en bel bij em èn hij riep hil
de tèèd èèrepul, èèrepul, Pauke Verhaage was dè.
Soms
kwaame ze van de firma van Casteren meej ene grôote dichte
pèèrdewaoge waor van die forse Belze pèèrde vurliepe, en om de
wiele zaate van die èèzere baande heene, as die dur de straot
reeje dan stonde bij ons in de keuke de potte op et rek te rammele.
En as die pèèrde van aachtere iets hadde laote valle was er ene
buurman die dè metêen op kwaam scheppe want dè was goed vur z’n
rôoze zeetie dan.
In
et sezoen van et frèùt dan gebeurden et dètter boere aarbeie per
slof , of appels èn pèère meej den vollen emmer hêel goeiekôop
kwaame verkôope. Aanders wier alles op de veiling durgedraaid èn
zôo waare wij er goed meej.
Mar
vruuger han we zelf ok frèùtbôome in de tèùn èn de buuren ok,
èn waor ge veul van had dè wier onderling geröld, gij enen emmer
pèrzike of prèùme èn wij enen emmer kersen of iets aanders. Dè
leste doen we nouw ok nog wel hier in de Kets . Mar vur al die
aandere dinge moete we zelf op pad nor den bekker de slager de super
afijn noem mar op.
Ik
wil nie zègge dè vruuger alles beter was, mar et was in ieder
geval wel drukker on de veur èn aachterdeur.
|