Zô
schôon
Ik
stao vur 't raom en kèèk ûit over de wei,
en
op 't gras lee zô te zien un grôote zwarte sprei.
Mar
dan ineens vliegt die sprei in de lucht,
't
zèn spreuwe, wel duuzend die beginnen aon 'n vlucht.
Wel
zô schôon en wonderlijk om te zien,
en
hèèl aanders dan 't grôotste vliegmechien.
Ze
wèènen en draaien, ze zwenken en zwaaie,
de
schonste figure ziede ze maoke,
en
dè allemaol zonder mekare te raoke
Zonder
dè iemand ze ôk mar iets hee gezee,
over
vluchtstroke of spitsure, hullie zitte daor nie mee.
Ik
maok me wèès dèsse vur mèn,
al
vliegende aon 't daanse zèn.
As
ik dè zô aonzie vur 't raom in de zon,
zô'k
wille dè ik zô vliege kon.
|