Men
Tilburg
Zeg
Tilburg ik moet es mee oe praote,
Want
nou nao twee en sistig jaor,
Is
't dè ik jou moet gaon verlaote,
nie
te geleûve, mar echt waor.
As
ge in Tilburg bent gebore,
Bent
opgegroeid, naor school gegaon,
Er
het gewerkt en er getrouwd bent,
Kan
dè nie zonder hartzeer gaon.
D'r
kwaam iemand van de geminte,
Dè
was vurspeld, al jaore lang,
Wij
moese net as hêêl veul boere,
Daor
weg, vur 't algemeen belang.
We
hebbe vèèf en dertig jaore
Daor
aon de Reeshofdèèk gesjouwd,
'nHöshouwe
mee vier schôôn kender
En
'n bedrèèf daor opgebouwd.
We
hebbe daor hèèl veul gelaage
Mar
ôk gejankt zô aaf en toe,
en
ôk gefist en veul gezonge,
Zô
iedere Tilburger dè doe.
Nou
kunne we nie mir gaon kèèke
Naor
't plekske op de Reeshofdèèk
Waor
alles vur ons is begonne,
't
Is ammòl mee de grond gelèèk.
Nou
hebbe we 'n plek gevonde
waor
we ôk hêêl tevreeje zèn,
Mar
Tilburg ik zal oe nôôt vergete,
Dè
kan nie , want gij zit in mèn.
IK
hou van oe Tilburg,en oew taoltje,
Van
oew revue en oew diktee
Ik
zal oe aaltij blèève roeme
En
draog oe in m'n hart steeds mee.
|