Een
door herfstbladeren ingesneeuwd horloge
de
angst voor het donker tussen
dicht
bijeenstaande sparren
klimmend
en dalend op de rand
van
aarde die zich bolt en kromt
de
tijd was stil blijven staan
in
het horloge dat ik vond
ingesneeuwd
door herfstbladeren
even
dreven wolken uiteen
en
vloeide zon hoog in de takken
die
haar gezicht scherp aftekenden
haar
gezicht dat ik in de palmen
van
mijn handen wil leggen
een
trein die ik niet genomen heb
snelt
rusteloos voort
om
onder een dak van ijzer en glas
tot
rust te komen
de
lege stoelen staan zinloos
langs
het gangpad
A
watch snowed in by autumn leaves
the
fear of darkness between
tightly
knit pine trees
climbing
and falling on the edge
of
earth that bulges and bends round
time
had stood still
in
the watch I found
snowed
in by autumn leaves
for
a minute clouds drifted apart
and
sun flowed high in the branches
that
defined her face sharply
her
face that I want to lay
in
the palms of my hands
a
train I did not take
rushes
on restlessly
for
under a roof of iron and glass
to
settle down
the
empty seats stand uselessly
along
the isle