Originele,
Oudierse tekst
Messe
ocus Pangur bán,
cechtar
nathar fria aindán;
bíth
a menma-sam fri seilgg,
mu
menma céin im aincheirdd.
Caraim-se
fos, ferr cach clú,
oc
mu lebrán léir ingnu;
ni
foirmtech frimm Pangur bán,
caraid
cesin a maccdán.
Ó
ru-biam - scél cen scís -
innar
tegdais ar n-óendís,
táithiunn
- díchríchide clius -
ní
fris'tarddam ar n-áthius.
Gnáth-húaraib
ar gressaib gal
glenaid
luch inna lín-sam;
os
mé, do-fuit im lín chéin
dliged
ndoraid cu ndronchéill.
Fúachaid-sem
fri frega fál
a
rosc a nglé-se comlán;
fúachimm
chéin fri fégi fis
mu
rosc réil, cesu imdis.
Fáelid-sem
cu ndéne dul,
hi
nglen luch inna gérchrub;
hi
tucu cheist ndoraid ndil,
os
mé chene am fáelid.
Cía
beimmi amin nach ré,
ni
derban cách a chéle.
maith
la cechtar nár a dán,
subaigthius
a óenurán.
Hé
fesin as choimsid dáu
in
muid du-ngní cach óenláu;
du
thabairt doraid du glé
for
mu mud céin am messe.
|
Vertaling
[Mijn]
'witte Pangur' en ik,
wij
hebben elk onze eigen vaardigheid.
Zíjn
gedachten gaan uit naar de jacht,
en
die van mij naar míjn specialiteit.
Ik
verkies rust boven roem -
in
mijn boekje studerend met vlijt;
de
witte Pangur benijdt mij niet,
hij
houdt het liever bij jolijt.
Wanneer
wij samen - dat is nooit saai -
met
zijn tweetjes in ons huisje zijn,
dan
hebben wij - in onbeperkt spel -
allebei
iets dat ons scherp houdt.
Gewoonlijk
na een fel gevecht
blijft
er in zijn net een muis,
terwijl
ik een duistere regel vang
die
maar moeilijk te begrijpen is.
Hij
richt zijn scherpe blik
vol
aandacht naar de kale wand.
Zelf
richt ik mijn open ogen,
hoewel
zwak, op het scherpen van verstand.
Vangt
hij met zijn scherpe klauw een muis
dan
is hij blij en dartelt heen en weer;
en
als ik een lief-lastig probleem bevat,
verheugt
mij dat al net zo zeer.
Hoe
lang we ook zo zullen zijn,
nooit
zijn wij elkaar tot last.
Elk
van ons bemint zijn kunst,
en
geniet wat hem het beste past.
Hijzelf
is een meester in
hetgeen
hij elke dag weer doet;
wat
moeilijk is tot klaarheid brengen,
doe
ik zelf steeds vol goede moed.
|